بهینه‌سازی سبد سهام با استفاده از روش Mean-CVaR و رویکرد ناهم‌سانی واریانس شرطی متقارن و نامتقارن

هدف: مدیریت ریسک یکی از حوزه‌های مهم‌ پژوهشی در رشته مالی است که مدیران و سرمایه‌گذاران بسیاری در بخش‌های مختلف به آن توجه کرده‌اند، به‌خصوص با وقوع بحران‌های مالی در سال‌های اخیر، اهمیت اجرای پژوهش‌های دقیق‌تر در این حوزه دوچندان شده است. هدف اصلی این پژوهش، ارائه مدلی برای اندازه‌گیری دقیق‌تر ریسک در پرتفولیوهای سهام است. روش: برای اجرای این پژوهش، از قیمت پایانی تعدیل‌شده 30 شرکت بورسی که نمونه آماری این پژوهش بودند، استفاده ‌شده است. با در نظر گرفتن مدل CVaR به‌عنوان مدل اصلی پژوهش و با استفاده از روش‌های مختلف مدل‌سازی واریانس، 4 مدل مجزا به ‌دست آمد. در روش نخست، ارزش در معرض ریسک شرطی با بهره‌گیری از واریانس ثابت محاسبه شده است و در 3 روش دیگر، واریانس از مدل‌های GARCH و E-GARCH و T-GARCH مدل‌سازی شده است. یافته‌ها: در نهایت، نتایج به‌دست‌آمده با دو آزمون آماری مقایسه زوجی و ویلکاکسون سنجیده شدند. نتایج هر دو آزمون نشان داد که مدل‌سازی واریانس در دستیابی به پرتفوی بهینه‌تر، عملکرد بهتری دارد. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش و تأیید فرضیه‌های اصلی پژوهش، می‌توان نتیجه گرفت که در نظر گرفتن ناهم‌سانی واریانس موجود در بازار مالی ایران و وارد کردن این موضوع در مدل‌های بهینه‌سازی، به عملکرد بهتر در بهینه‌سازی سبدهای سرمایه‌گذاری می‌انجامد. همچنین یافته‌ها نشان داد که استفاده از مدل CVaR به‌جای مدل‌های سنتی ریسک، به‌صورت معناداری در بهبود عملکرد این صندوق‌ها مؤثر است.