بهینه‌سازی سبد سرمایه‌گذاری تحت نظریه اعتبار فازی با استفاده از مدل میانگین-ارزش در معرض ریسک مشروط

با توجه به غیر قطعی بودن داده‌های مالی استفاده از روش‌های فازی باعث دقت بیشتری در مدل‎سازی می‎شود. هم‌چنین استفاده از سنجه‌ی ریسک ارزش در معرض خطر مشروط به این‌که اندازه ضرر را به سرمایه‌گذار نشان می‌دهد، به تصمیم‎گیری بهتر کمک می‎کند. در این مقاله با استفاده از سنجه ارزش در معرض ریسک مشروط و تخمین آن به‌وسیله نظریه اعتبار فازی اقدام به  بهینه‌سازی سبد سرمایه‌گذاری شده است. به این منظور، بازده انتظاری پرتفوی به وسیله میانگین اعتبار فازی به‌دست آمده و سپس ارزش در معرض ریسک مشروط به وسیله همین نظریه تخمین زده‌ شده‌است. در مرحله بعد با درنظر حجم معاملات هر دارایی به شکل یک عدد فازی ذوزنقه‌ای و به‌دست آوردن یک رابطه خطی بر مبنای نظریه اعتبار، محدودیت نقدشوندگی در مدل درنظر گرفته می‌شود. همچنین جهت کاراتر شدن مدل، محدودیت‌های کف و سقف نسبت‌های سرمایه‌گذاری و محدودیت کاردینالیتی در مدل درنظر گرفته شده‎است. مدل ارائه شده با توجه به استفاده از سنجه ریسک ارزش در معرض ریسک مشروط و همچنین درنظر گرفتن محدودیتهای کارا، می‌تواند به عنوان مدلی مناسب جهت انتخاب سبد سرمایه‌گذاری معرفی شود. در نهایت نیز جهت پیاده‌سازی مدل، یک مثال عددی با استفاده از 10 سهم از بورس اوراق بهادار تهران در سال 94 که به صورت تصادفی انتخاب شده‎اند، ارائه شده است.