بهینه‌سازی الگوی کشت با استفاده از برنامه‌ریزی آرمانی فازی با روی‌کرد حد تغییرات مجاز: مطالعه‌ی موردی شهرستان نیشابور

هدف از این مطالعه، کاربرد مدل برنامه‌ریزی آرمانی فازی با روی‌کرد حد تغییرات مجاز در تعیین الگوی بهینه‌ی کشت کشاورزان شهرستان نیشابور است. برای این منظور، 6 آرمان فازی شامل کمینه کردن مصرف آب، کود شیمیایی، ماشین‌آلات، بیشینه کردن بازده برنامه‌ای، اشتغال نیروی کار و تولید در قالب شش سناریوی وزنی با هم مقایسه شدند. نتایج نشان داد که در بیش‌تر سناریوها، 3 آرمان اول به‌طور کامل برآورده می‌شود و نیازی به اختصاص مقادیر حد تغییرات مجاز به آن‌ها وجود ندارد. مقایسه‌ی الگوی کشت موجود با الگوهای کشت به‌دست آمده از سناریوهای مختلف بیانگر آن است که برای دست‌یابی به آرمان‌های بالا، سطح زیرکشت محصولات ذرت دانه‌ای و سیب‌زمینی نسبت به وضعیت موجود بایستی افزایش و گندم و جو کاهش یابد. افزون بر آن، استفاده از تابع فاصله‌ی اقلیدسی نشان داد که سناریوهای 3 و 6 که هر دو به الگوی کشت مشابهی منجر می‌شوند دارای کم‌ترین فاصله نسبت به نقطه‌ی ایده‌آل هستند و بیش‌تر از سناریوهای دیگر به تامین هدف‌ها فوق نزدیک هستند. در پایان، با توجه به نتایج به‌دست آمده، پیش‌نهادهایی ارایه شده است.