بهره برداری از روش سامانه اطلاعات زمین مکانی (GIS) برای نقشه‌برداری نشت نفت در محیط‌های دریایی

سامانه‌های اطلاعات زمین مکانی (GIS[1]) بطور قابل ملاحظه‌ای می‌تواند در شرح و تفسیر صحیح اثرات و نشانه های لکه‌های قابل رویت در تصاویر رادار با روزنه ترکیبی (SAR[2]) مشارکت داشته باشد. اولا، GIS یک ابزار مدیریتی بسیار خوب برای ارزیابی منبع نشت، واکنش در برابر آن، برنامه ریزی برای مقابله با نشت نفت و تعیین خسارات ناشی از آن را فراهم می آورد. ثانیا، روش GIS ای در موضوع نقشه برداری از نشت نفت، شامل یکپارچه‌سازی داده‌های جغرافیایی، سنجش از دور، اطلاعات مربوط به منابع زیر زمینی/زیر ساخت های نفت و گاز در دریا و اثرات و نشانه های لکة نشت یافته آشکارسازی شده در تصاویر SAR می باشد. گردآوری داده ها و اطلاعات در روش GIS از چندین منبع صورت می پذیرد؛ این منابع شامل نقشه های دریایی، پایگاه داده های زمینی[3]، مجموعه اطلاعات جمع آوری شدة میدانی برای تفسیر و کالیبره نمودن داده‌های اندازه‌گیری شده به روش سنجش از دور ماهواره‌ای[4] و داده‌های سنجش از دور است. GIS همچنین اجازة بازیابی اطلاعات کلیدی همچون پیش بینی محل های نشت، معلوم نمودن منابع زیرزمینی و زیرساختی نفت و گاز در ساحل/فراساحل و تخمین شدت آلودگی نفت را می دهد. تکنولوژی های SAR و GIS می توانند بطور قابل ملاحظه ای در بهبود شناسایی و یا حتی کلاس بندی نشت های نفتی موثر باشند که این شرایط ما را قادر خواهد ساخت تا نقشه های توزیع نشت نفت بهتری داشته باشیم؛ این نکته حائز اهمیت است که این نقشه ها همان تولید نهایی این سامانه می باشند. روش فوق الذکر، برای نقشه برداری از نشت نفت در دریای خزر و خلیج‌فارس بکار گرفته شده است. نتایج حاکی از آن است که روش ترکیبی فوق، یک راه حل ایده آل برای درک توزیع مکانی/زمانی نشت نفت در محیط‌های دریایی می‌تواند باشد و می تواند به عنوان هستة سامانة پایش[5]نشت نفت مورد توجه واقع شود [1]- Geospatial Information System [2]- Synthetic Aperture Radar [3]- Geodatabase [4]- Ground Truth [5]- Monitoring