بهره‌وری و تأثیر آن بر بقای بنگاه‌های جدیدالورود صنایع تولیدی ایران

اگرچه بهره‌وری موضوعی است که از دیرباز در ادبیات اقتصادی مطرح بوده، اما تنها در سال‌های اخیر در اقتصاد ایران بصورت چشمگیر مورد توجه جدی قرار گرفته و شاید بتوان برنامه چهارم توسعه را نقطه عطفی برای توجه به این موضوع قلمداد نمود. چراکه در نظر بود تا در این برنامه یک سوم رشد اقتصادی از قبل رشد بهره‌وری تأمین گردد. با این نگاه، انتظار بر آن است که بتوان تأثیر بهره‌وری و رشد آن را بر عملکرد هر اقتصاد یا بنگاه‌های فعال در آن مشاهده نمود و از این رو، این مقاله با هدف اصلی بررسی تأثیر بهره‌وری کل و بهره‌وری نیروی‌کار بنگاه‌های جدیدالورود صنایع تولیدی ایران بر احتمال بقای آن‌ها طراحی شده است. داده‌های این پژوهش را داده‌های بنگاه‌های جدیدالورود صنایع تولیدی جمع‌آوری شده توسط مرکز آمار ایران در سال‌های 1379، 1380 و 1381 تشکیل داده است. با پیگیری بنگاه‌های مذکور و تفکیک آنها به دو دسته بنگاه‌های باقی‌مانده و خارج شده تأثیر بهره‌وری بر احتمال بقای آنها با استفاده از مدل مخاطره کاکس مورد بررسی قرار گرفته است. برخلاف انتظار نتایج این پژوهش نشان‌دهنده آن است که بهره‌وری کل تأثیر مثبت و معناداری بر احتمال بقای این بنگاه‌ها نشان نمی‌دهد. این در حالی است که افزایش بهره‌وری نیروی کار باعث گردیده تا احتمال بقای بنگاه‌های جدیدالورود بصورت معنا‌داری افزایش یابد. این یافته به معنای آن است که بهره‌وری نیروی‌کارکه می‌توان آنرا نمودی از سرمایه نیروی انسانی هر بنگاه نیز تلقی نمود از اهمیت دوچندانی برای حیات یک ینگاه اقتصادی به‌ویژه در سال‌های نخستین ورود به فعالیت (دوران نوزادی) برخوردار است.