بهره‌مندی زنان از پروژه‌های محله محور شهرداری تهران و تأثیر آن بر میزان ارتقای توانمندی اجتماعی - روانی آنان

چکیده هدف این پژوهش بررسی حضور زنان در پروژه‌های محله‌محور شهرداری تهران و تأثیر آن بر میزان ارتقای احساس توانمندی اجتماعی -روانی آنان است. چارچوب نظری پژوهش بر مبنای نظریات فمینیسم رادیکال، کنش متقابل نمادین و نظریه بوردیو[1] و هابرماس[2] است. به‌منظور بررسی پرسش‌های پژوهش تعداد 163 نفر از زنانی که در این پروژه‌ها شرکت کرده بودند با 164 زن که در این پروژه‌ها شرکت نکرده بودند به روش شبه آزمایشی مورد مطالعه قرار گرفتند. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که بیش از 70 درصد زنان گروه مورد مطالعه به میزان زیادی در پروژه‌ها شرکت کرده بودند و بالای 60 درصد میزان موفقیت اجرای پروژه‌ها را زیاد ارزیابی کرده‌اند. در بخش آزمون فرضیات، شواهد پژوهش بیانگر تفاوت امتیاز پاسخگویان در گروه مداخله و کنترل است به‌گونه‌ای که فرضیات پژوهش در سطح ۹۹ درصد اطمینان تأیید شدند. نتایج پژوهش بیانگر آن است اجرای این پروژه‌ها بر روی ارتقای میزان توانمندی اجتماعی- روانی زنان مؤثر بوده است که ضرورت تداوم اجرای این پروژه‌ها در سطح گسترده‌تر در شهر تهران و سایر شهرها را نشان می‌دهد.     [