بهبود نتایج رسته‌بندی گروه گونه‌های اکولوژیک با استفاده از مفهوم گونه‌های معرف

هدف این پژوهش، طبقه‌بندی اکولوژیکی و تعیین گونه‌های معرف رویشگاه‌های شمشاد منطقۀ فریم ساری بود. بدین منظور 60 قطعه‌ نمونه به‌صورت سیستماتیک- انتخابی با ابعاد شناور 200 و 400 متری به مساحت 400 متر مربع با توجه به اصل تودۀ معرف در منطقه پیاده شد. پوشش ‌گیاهی منطقه با استفاده از روش TWINSPAN اصلاح‌شده طبقه‌بندی و شش گروه‌ اکولوژیک معرفی شد. نتایج تحلیل گونۀ معرف با استفاده از معیار تعلقه فی نشان داد از 77 گونۀ گیاهی منطقه، فقط 47 گونه دارای تعلقه مثبت به گروه‌های مزبورند (05/0P 14<"> ) که به‌عنوان گونه‌های معرف جوامع ‌گیاهی شمشاد منطقه معرفی شدند. به‌منظور بررسی الگوی توزیع گروه‌های اکولوژیک از تحلیل DCA برمبنای مقادیر درصد تاج‌پوشش گونه‌ها (کلیۀ گونه‌ها و فقط گونه‌های معرف) استفاده شد. نمایش ابرنقاط قطعات‌ نمونۀ گروه‌های اکولوژیک منطقه در نمودار تحلیل DCA و مقایسۀ درصد تجمعی واریانس توجیه‌شده بیانگر آن است که رسته‌بندی گروه‌های مزبور براساس مقادیر درصد تاج‌پوشش فقط گونه‌های معرف (1/37 درصد) نسبت به کلیۀ گونه‌ها (2/26 درصد) الگوی توزیع مناسب‌تری را ارائه می‌دهد. نتایج تحلیل MRPP نیز مبین آن است که ابرنقاط (پراکنش قطعات‌ نمونه) گروه‌ها در نمودار رسته‌بندی برمبنای فقط گونه‌های معرف از فاصلۀ درون‌گروهی کمتر، ولی با فاصلۀ بین‌گروهی بیشتری نسبت به حالتی که رسته‌بندی بر مبنای کلیة داده‌ها انجام می‌گیرد برخوردار است. به‌طور کلی نتایج تحقیق حاضر تصریح می‌کند کاربرد گونه‌های معرف ممکن است به بهبود نتایج رسته‌بندی گروه‌های گیاهی به‌منظور تعیین دقیق‌تر عوامل محیطی مؤثر بر گروه‌های مزبور منجر ‌شود.