بهبود مدار دینامیکی تبدیل یافته ماهواره‌های ارتفاع کم به کمک مدار مبنای بهینه

روش فیلتر کالمن یکی از الگوریتم­های متداول و پُرکاربرد در تعیین مدار ماهواره­ها است. این روش یک برآوردگر خطی است و به‌‌منظور به‌کارگیری آن برای مدل­های دینامیکی و مشاهدات غیرخطی، باید از مدل­ها خطی­شده آنها استفاده کرد. در حل همة مسئله‌های غیرخطی به روش خطی­سازی ( روش‌های گرادیان-مبنا ) به مقدار اولیه مجهول‌ها نیاز است که این مقدار اولیه در مسئله تعیین مدار، همان مدار مبنا است. هرچه مقادیر اولیه (مدار مبنا) به جواب نهایی نزدیک­تر باشد، خطای خطی­سازی در فرایند تعیین مدار کاهش می­یابد. هدف اصلی این تحقیق بهبود مقادیر اولیه موردنیاز برای خطی­سازی مدل­های دینامیکی و مشاهداتی روش فیلتر کالمن و رسیدن به یک مدار مبنای بهینه است که کمترین اختلاف را با مدار مشاهده شده داشته باشد. این مدار به کمک الگوریتم بهینه‌سازی کمترین مربعات تعیین شد. استفاده از مدار مبنای بهینه در تعیین مدار، منجر به بهبود مجذور متوسط مربعات سه‌بُعدی (دستگاه مختصات دکارتی) جواب نهایی تعیین مدار دینامیکی تبدیل یافته تا حد یک متر می‌شود.