بهبود الگوریتم تداخل سنجی راداری مبتنی بر پراکنش کننده‌ی دائمی (Stamps) جهت برآورد جابه‌جایی با استفاده از روش پریودوگرام

تکنیک Persistent Scatterer Interferometry (PSI) برای اولین بار بر مبنای انتخاب پیکسل‌های پراکنش کننده‌ی دائمی با رفتار پراکنشی ثابت در زمان و با استفاده از مدل جابه‌جایی از پیش تعیین شده، جهت از بین بردن محدودیت‌های روش سنتی ارائه شد. این تکنیک در سال 2006 تحت عنوان StaMPS ، بهبود پیدا کرد به‌صورتی که بر خلاف تمام الگوریتم‌های PSIارائه شده تا قبل از آن، قابلیت انتخاب پراکنش کننده‌های دائمی را بدون نیاز به دانش اولیه مدل جابه‌جایی آن‌ها و حتی در مناطق خارج شهری دارد. در این روش برای انجام عملیات بازیابی فاز نیاز به برقراری شرط نمونه‌برداری نایکوئیست است که در مناطق با نرخ جابه‌جایی بالا این شرط مورد نیاز نقض می‌شود و به‌علت خطای بازیابی فاز نرخ جابه‌جایی بسیار کمتر از واقعیت برآورد می‌شود. در این مقاله یک روش کارا برای بهبود الگوریتم StaMPS جهت برآورد میزان جابه‌جایی در مناطق با نرخ بالای جابه‌جایی و با رفتار تقریباً خطی در زمان ارائه می‌شود. در روش پیشنهادی یک شبکه‌ی مکانی از پیکسل‌های پراکنش کننده‌ی دائمی شکل می‌گیرد و بخش خطی جابه‌جایی به روش پریودوگرام برای هر کمان متصل کننده‌ی دو پراکنش کننده‌ی دائمی برآورد می‌شود و با علم به این که بخش قابل توجه جابه‌جایی در منطقه رفتار خطی در زمان دارد، پس از تقریب بخش خطی جابه‌جایی برای هر پراکنش کننده‌ی دائمی نسبت به یک نقطه‌ی مرجع سهم فاز ناشی از آن از فاز اولیه کم و پس از بازیابی فاز به فاز بازیابی‌شده اضافه می‌شود. روش پیشنهادی در منطقه‌ی جنوب غربی دشت تهران با استفاده از تصاویر ENVI-SAT اجرا شد و نرخ جابه‌جایی برآوردی با نرخ استخراجی از تصاویر مسیر مجاور و با روش SBAS مقایسه شد که مقدار mm/year9/22 به‌عنوان انحراف از معیار موفقیت روش پیشنهادی در بهبود الگوریتم StaMPS را نشان می‌دهد.