برنامه¬ریزی کسری خاکستری یک رهیافت تجربی جدید در کشاورزی پایدار مطالعه موردی: شهرستان قوچان

روش­های مختلفی برای تبیین کشاورزی پایدار مورد استفاده قرار می­گیرد. برنامه­ریزی کسری یکی از روش­هایی است که در این زمینه به طور گسترده استفاده شده است. نسخه جدیدی از این روش در قالب برنامه­ریزی کسری فازی با و بدون اهداف چندگانه نیز در زمینه­های مختلف به کار گرفته شده است. با این حال، تا کنون این مسئله در قالب برنامه­ریزی خاکستری تبیین نگردیده است. در این مطالعه ابتدا برنامه­ریزی کسری خاکستری معرفی و سپس کاربردی از آن جهت تدوین الگوی کشت همسو با کشاورزی پایدار ارائه شده است. نتایج نشان داد که سطح زیر کشت گندم دیم و آبی به ترتیب بین (6/17331و 5/7135) و (2/12687 و 6/4705) هکتار در منطقه می­باشد. همچنین سطح زیر کشت جو دیم و جو آبی بین (8/1232 و صفر) و  (3/1035) هکتار تغییر می­کند. حد بالای سطح زیر کشت یونجه و چغندر قند در الگوی کشت پایدار به ترتیب 3/3804 و 1854 هکتار می­باشد که نسبت به الگوی کشت فعلی کمتر است و سبب کاهش سودمندی الگوی ارائه شده می گردد. نتایج نشان داد که شاخص پایداری نسبت به کود ازت در حالت برنامه­ریزی کسری در بازه برنامه­ریزی بازه­ای کسری خاکستری قرار گرفته و نسبت به الگوی کشت فعلی بهبود یافته است. همچنین سطح زیر کشت  فعلی گندم در بازه الگوی کشت پایدار قرار دارد.