برنامه‌ریزی راهبردی دانشگاه‌ها بر مبنای چرخۀ حیات سازمانی: یک مطالعۀ موردی

هدف: هدف این پژوهش، کاربست مفهوم چرخۀ حیات سازمانی در برنامه‌ریزی راهبردی دانشگاهها بوده است. امروزه تغییرات مداوم نهادی و فنی در دانشگاهها و ارتباط شدید آنها با محیط بیرونی، این نوع مؤسسات را ملزم به پاسخگویی به خواسته‌های محیطی و انجام اقدامات راهبردی می‌کند. روش: در این پژوهش، ضمن ترکیب مدل چرخۀ حیات سازمانی با ماتریس SWOT، با استفاده از مفهوم سه‌شاخگی، ابعاد ماتریس SWOT در قالب سه دسته عوامل ساختاری، محتوایی و زمینه‌ای طبقه‌بندی شدند. یافته‌ها: ‌با توجه به در مرحلۀ بلوغ قرار داشتن دانشگاه مورد بررسی، اهرم راهبردی تغییر در حوزۀ عوامل زمینه‌ای (T=13، O=59، W=79، S=99) است. سپس ابعاد محتوایی از اهمیت بیشتری برخوردارند(T=35، O=20، W=158، S=18). ابعاد ساختاری(T=50، O=23، W=42، S=17) نیز در رتبۀ سوم اهمیت قرار دارند. از نظر اهمیت نیز نقاط قوت در حوزۀ ابعاد زمینه‌ای(S=99)، نقاط ضعف در حیطۀ ابعاد محتوایی (W=158)، فرصتهای موجود در ابعاد زمینه‌ای(O=59) و تهدیدهای موجود در ابعاد ساختاری(T=50) از بیشترین اولویت برخوردارند. نتیجه‌گیری: راهبرد کمینه کردن نقاط ضعف و بیشینه کردن استفاده از فرصتها باید به کار گرفته شود. برای جلوگیری از اشباع و افول سازمانی باید به دنبال انجام اقدامات ابتکارآمیز و بهره‌گیری از نوآوری در سازمان بود. در حوزۀ پژوهش پیشنهاد می‌شود که واحد ارتباط صنعت با دانشگاه در این مؤسسه تقویت و پشتیبانی شود