بررسی گونه‌های تعامل اجتماعی میان گروه‌های قومی در ایران: مورد مطالعه گروه‌های قومی استان آذربایحانغربی

تمایل به مطالعه روابط اجتماعی میان گروه­های قومی در چند دهه گذشته به طور بارزی افزایش یافته است. رشد افتخارات قومی، در نتیجه افزایش آگاهی از حوزه قوم­گرایی در سطح جوامع و ارتباط این حوزه با مسایل اجتماعی موجود درجوامع بشری، به این امر منجر شده­ است. مسئله اصلی تحقیق شناسایی گونه­­های تعامل اجتماعی میان گروه­های قومی به مثابه یک گروه اجتماعی است. در این تحقیق به منظور تبیین و توصیف مناسبات موجود میان گروه­های قومی استان آذربایجانغربی از روش پیمایشی و سوالات مرتبط با چارچوب نظری تحقیق استفاده شده است. به منظور سنجش گونه­های تعامل اجتماعی میان گروه­های قومی از گونه­شناسی "رابرت مرتون" بر اساس دو متغیر تعصب و تبعیض استفاده شده است. جامعه آماری 480 نفر از ساکنان استان بر اساس روش نمونه­گیری خوشه­ای چند مرحله­ای از سه منطقه شمال، جنوب و مرکز استان انتخاب شدند. پایایی پرسشنامه 897/ 0برآورد گردید. با توجه به تحلیل  انجام شده، توزیع گونه­های تعامل اجتماعی در میان جامعه مورد مطالعه، 30 درصد کاملاً غیر لیبرال، 7/26 نسبتاً غیر لیبرال، 15 درصد نسبتاً لیبرال و 3/28 کاملاً لیبرال می­باشد. بر اساس یافته­های تحقیق به لحاظ تعصب در میان گروه­های قومی تفاوت معنی­داری وجود دارد ولی از جهت تبعیض این تفاوت معنی­دار نبود. هم­چنین گونه­شناسی مرتن در جامعه مورد مطالعه تطابق دارد و تمامی گونه­های موجود در مدل مرتن در جامعه مورد مطالعه مشاهده گردید. آزمون آماری تفاوت معنی­داری را به لحاظ گونه­های تعامل اجتماعی در میان گروه­های قومی نشان می­دهد. آزمون­های تعقیبی نشان می­دهدکه این تفاوت میان ترک و کرد معنی­دار نیست بلکه با سایر گروه­های قومی معنی­دار است.