بررسی کیفیت منابع آب شرب شهرستان بوئین زهرا با استفاده از روش GWQI

مقدمه: آب زیرزمینی برای کشاورزی و مصارف شهری وصنعتی با حفر چاه مورد استفاده قرار می‌گیرد. امروزه نیاز به آب سالم به واسطه رشد روز افزون جمعیت و نیز شتاب روز افزون صنعتی شدن، رو به افزایش است. طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت، تقریباً 80% از بیماری‌های انسانی ناشی از آب می‌باشد. آب زیرزمینی می‌تواند به عنوان آب ایمن برای بسیاری ازجوامع مطرح شود. به همین دلیل، ممکن است از راه های مختلفی آلوده شود. بنابراین منابع آبی، مشکوک به آلودگی بوده و پایش منظم آب‌های زیرزمینی و حفاظت از آن ضروری می‌باشد. هدف از انجام این پژوهش بررسی کیفیت منابع آب شرب شهرستان بویین زهرا با استفاده از روش GWQI (شاخص کیفی آب‌های زیرزمینی)بود. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر با هدف پایش منابع آب آشامیدنی شهرستان بویین زهرا بر پایه تجزیه و تحلیل چند متغیره برای تعیین شاخص کیفی آب زیرزمینی ((GWQI با استفاده از 9 پارامتر(pH ، TDS (کل جامدات محلول)، سختی کل، فلوئور، کلر، سولفات، نیترات، سدیم و قلیائیت کل )انجام گرفت. نمونه برداری از 7 شهر شهرستان بویین زهرا (ارداق، آوج، بوئین زهرا، شال، آبگرم، دانسفهان و سگزآباد) از 7 چاه مهم انتخابی از هر شهر که بیشترین آبدهی را داشتند، به مدت 4 ماه، به صورت فصلی انجام گردید. این مطالعه بین اردیبهشت تا مرداد در 2 فصل بهار و تابستان انجام گرفت. یافته‌ها: نسبت غلظت مشاهده شده به حداکثر غلظت مجاز به عنوان ارزش نرمال هر پارامتر در چاه های انتخابی محاسبه شد. شاخص‌های نهایی برای هر چاه با توجه به وزن هر پارامتر محاسبه گردید. پارامترهای مورد نظر در شاخص، بر روی هر نمونه با 2 بار تکرار اندازه گیری شدند. میزان فلوئور در اکثر چاه های مورد مطالعه پایین‌تر از حد مجاز و مقادیر پارامترهایی از قبیل کدورت، سختی کل و منیزیم نیز بالاتر از حد مطلوب برای مصارف آشامیدن بود. نتیجه‌گیری: با توجه به رتبه‌بندی کیفیت آب های زیرزمینی بر حسب مقدار عددی شاخص GWQI، درجه کیفی آب چاه های ارداق، بوئین زهرا، شال، دانسفهان و سگزآباد خوب بوده(مقدار عددی بین 25-50) و حتی آب چاه های مورد مطالعه در شهرهای آوج و آبگرم در وضعیت خیلی خوبی(مقدار عددی بین 25-0) قرار داشتند.