بررسی کیفیت دوستی بین جوانان منزوی (مورد مطالعه: دانشجویان دانشگاه کردستان)

امروزه روابط اجتماعی به دلیل ظهور ابزارهای نوینی چون رسانه­های ارتباطی، دانشگاه و ...  از لحاظ کمیت و کیفیت تغییر کرده است. کمیت رابطه بر کیفیت روابط فرد با دیگران ازجمله دوستان تأثیرگذار است. بر این اساس، هدف این پژوهش بررسی تأثیر انزوای اجتماعی بر کیفیت دوستی بین دانشجویان دانشگاه کردستان مبتنی بر نظریۀ شبکه است. این پژوهش به صورت پیمایشی اجرا شده و با استفاده از روش نمونه­گیری غیراحتمالی آسان، 375 نفر از دانشجویان دانشگاه کردستان انتخاب و سپس با بهره‌گیری از پرسشنامۀ محقق­‌ساخته، یافته­ها جمع­آوری شدند. پس از استخراج نتایج پرسشنامه­ها، محاسبات آماری برای توصیف و آزمون فرضیه­ها با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS و Lisrel انجام شدند. نتایج حاکی از آنند که انزوای اجتماعی بر یأس از تداوم روابط، احساس بی­قدرتی، مطیع‌‌بودن و وابستگی در روابط دوستانۀ دانشجویان تأثیر معناداری دارد؛ امّا انزوای اجتماعی بر تنفر و بی­اعتمادی به دیگران فاقد تأثیر معنادار است­. در نتیجۀ آن باید بگوییم زمانی که دانشجویان تماس با همنوعشان را از دست داده باشند، استعداد کسب تجربه و اندیشه را نیز از دست می­دهند که با ازدست‌دادن اندیشه و عمل، احساس ناتوانی و بی‌قدرتی می­کنند و در نتیجۀ آن مطیع دیگران می­شوند.