بررسی کارایی مدل پنج عاملی فاما و فرنچ در پیش بینی بازده سهام (مطالعه موردی : بورس اوراق بهادار تهران)

با توجه به رشد و توسعه بازارها و ابزارهای مالی‌، پیچیدگی‌های بازارهای مالی و تخصصی شدن مقوله سرمایه‌گذاری‌،‌ سرمایه‌گذاران و شاغلان بازارهای مالی نیازمند ابزارها‌،‌ روش‌ها و مدل‌هایی هستند‌که در انتخاب مناسب ترین پرتفوی به آن ها یاری دهد. این امر موجب شد که نظریه ها ، مدل ها ، و روش‌های گوناگونی برای قیمت‌گذاری دارایی‌های مالی و محاسبه پیش‌بینی نرخ بازدهی سهام‌، مطرح شده و هر روز در حال توسعه و تغییر باشد. یکی از این مدل‌ها ،‌ مدل سه عاملی فاما و فرنچ می‌باشد که طی دو دهه اخیر مورد توجه محققین قرار گرفته است. مدل پنج عاملی فاما و فرنچ علاوه بر مدل سه عاملی شامل دو عامل سودآوری و سرمایه گذاری است. هدف این پژوهش آزمون مدل پنج عاملی فاما و فرنچ در تبیین بازده سهام است. به منظور دستیابی به اهداف پژوهش 5 فرضیه تدوین گردیده است، برای نمونه‌گیری از روش حذفی سیستماتیک استفاده شده ودر مجموع 182 شرکت در فاصله زمانی سال های 1387 تا 1393در بورس اوراق بهادار تهران انتخاب گردید. برای آزمون فرضیه‌ها از رگرسیون پانلی استفاده گردیده است. نتایج حاصل از این پژوهش آشکار می‌سازد که عوامل بازار، اندازه شرکت وسودآوری و سرمایه‌گذاری بر بازده‌سهام تأثیر ‌مثبت ومعنی‌داری داشته، اما ‌عامل ارزش ( نسبت B/M ) بر بازده تأثیر ‌منفی و معنی‌داری دارد.