بررسی کارایی زئولیت طبیعی و شکل اصلاح‌شده آن با سورفاکتانت کاتیونی در جذب آنتی‌بیوتیک تتراسیکلین از محلول‌های آبی

سابقه و هدف: تتراسیکلین‌ها ترکیباتی آلی هستند که به دلیل ورودشان به محیط‌های آبی و پایداری در آن، به عنوان یک موضوع اساسی مطرح شده‌اند. از این رو این مطالعه با هدف کاربرد زئولیت طبیعی و اصلاح شده با سورفاکتانت کاتیونی، جهت جذب تتراسیکلین از محلول‌های آبی انجام شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه تجربی، جاذب در شرایط آزمایشگاهی تهیه و مشخصات آن با آنالیزهایXRF, SEM, XRD, FTIR تعیین گردید. هم‌چنین تاثیر pH، میزان جاذب، غلظت تتراسیکلین، زمان و تاثیر عوامل مداخله‌گر بر جذب، در نمونه‌های ساختگی فاضلاب بررسی شد. داده‌های آزمایشگاهی با مدل‌های ایزوترمی و معادلات سینتیکی تطابق داده شدند. احیا حرارتی و شیمیایی جاذب و هم‌چنین جذب تتراسیکلین از نمونه واقعی پساب انجام گرفت. کلیه نمونه‌برداری‌ها و آزمایشات بر اساس روش‌های استاندارد آزمایشات آب و فاضلاب انجام شد. یافته‌ها: بیش‌ترین میزان جذب تتراسیکلین با هر دو جاذب در زمان 180 دقیقه، g/L 12 جاذب،3=pH و غلظت تتراسیکلین mg/L 50 انجام شد. در این شرایط راندمان جذب در محلول سنتتیک توسط زئولیت طبیعی و اصلاح شده به ترتیب 8/78% و 4/77% و در نمونه واقعی به ترتیب 60% و 65% شد. افزودن عوامل مداخله‌گر سختی، قلیاییت، نیترات، کلراید و سولفات به محلول تتراسیکلین، راندمان جذب را کاهش داد. استفاده از HNO3 و HCl جهت احیا هر دو جاذب، نتیجه بهتری را نسبت به احیا حرارتی در پی داشت. جذب تتراسیکلین با هر دو جاذب از معادله شبه درجه دوم و ایزوترم لانگمویر پیروی نمود. در غلظت‌های بالاتر از mg/L 50 تتراسیکلین، جذب توسط زئولیت اصلاح شده کارایی بیش‌تری داشت. نتیجه‌گیری: زئولیت طبیعی و اصلاح شده در جذب تتراسیکلین راندمان نسبتاً بالایی داشته و با توجه به در دسترس بودن، سهولت کاربرد و قابلیت احیا شیمیایی و حرارتی، جهت جذب تتراسیکلین از پساب صنایع دارویی پیشنهاد می‌شود.