بررسی چالش‌ها و راهکارهای تبدیل خوابگاه‌های دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی به جوامع کوچک یادگیری

هدف از پژوهش حاضر، بررسی و تحلیل چالش­ها و راهکارهای تبدیل خوابگاه­های دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی به جوامع کوچک یادگیری، است. این پژوهش با بهره­گیری از روش تحقیق آمیخته از نوع اکتشافی و ساخت ابزار، و در دو بخش کیفی و کمی، انجام شده است. مصاحبه­شوندگان در بخش کیفی، شامل 25 نفر از اساتید دانشگاه، مدیران خوابگاه ها و دانشجویان خوابگاهی بوده­اند که با شیوه نمونه­گیری هدفمند و با بهره­گیری از روش گلوله برفی مورد مصاحبه قرار گرفته­اند. در بخش کمی نیز، جامعه­آماری مشتمل بر 3150 دانشجوی ساکن در خوابگاه‏های دانشگاه علامه طباطبایی بوده که از آن میان تعداد 340 دانشجو با استفاده از روش نمونه‏گیری طبقه­ای- تصادفی به عنوان نمونه آماری شناسایی و مورد مطالعه قرار گرفته است. به منظور جمع­آوری داده­ و اطلاعات بخش کمی، از دو پرسشنامه چالش­ها و راهکارها - تدوین شده در بخش کیفی پژوهش- بهره گیری شده، که پایایی آنان با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، به ترتیب برابر با 87% و 96% محاسبه گردیده است. مبانی نظری، تحقیقات پیشین و همچنین یافته­های بخش کیفی مطالعه حاضر، حاکی از آن است که چالش­های تبدیل خوابگاه­های دانشجویی به جوامع کوچک یادگیری و راهکارهای متناظر با آنان، مشتمل بر چهار محور: الف) ساختاری- مدیریتی، ب) فرهنگی- اجتماعی، ج) علمی- حرفه­ای و د) درون فردی است. در بخش کمی پژوهش، نتایج حاکی از آن است که پاسخگویان تمامی چالش ها و راهکارهای شناسایی شده در بخش کیفی پژوهش براساس محورهای فوق را تأیید نموده‏اند. همچنین، نتایج نشان می دهد که میان دیدگاه‏های پاسخگویان در ارتباط با چالش­ها و راهکارهای تبدیل خوابگاه­های دانشجویی دانشگاه علامه طباطبایی به جوامع کوچک یادگیری به تفکیک خوابگاه، جنسیت و مقطع تحصیلی، تفاوت معنادار وجود ندارد