بررسی و تحلیل پراکنش فضایی هتل‌ها نسبت به جاذبه‌های گردشگری مورد شناسی: شهر شیراز

گردشگرییکیازبزرگترینمحرک‌هایاقتصادیقرنحاضربه‌شمارمی‌رود؛تاآنجاکهبیشاز10درصدازدرآمد ناخالصداخلیکشورها رادرسطحجهانتشکیلمی‌دهد. صنعت گردشگریبهلحاظدرآمدزاییوتأثیردررشداقتصادیکشورها،در‌حالتبدیل شدنبهصنعتاولدرجهاناست؛ لیکن دستیابیبهمزیّتنسبیدراینبخش،نیازمندایجادزیرساخت‌هایمناسب، تأمیننیازمندی‌هایگردشگرانوایجادتسهیلاتمطلوب گردشگری است. از میان این زیرساخت‌ها، مراکزاقامتیبه‌عنوانمبدأومقصد گردش‌هایروزانه،ازاهمیتبسیار زیادیبرخوردارند و دارای بیشترین تأثیر اقتصادی در صنعت گردشگری هستند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی و تحلیل پراکنش فضایی هتل‌ها نسبت به جاذبه‌های گردشگری در شهر شیراز است. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی و شیوۀ جمع‌آوری داده‌ها، کتابخانه‌ای و میدانی است. تجزیه و تحلیل اطلاعات در محیط GIS با استفاده از توابع تحلیلشبکه صورت گرفته است. در تحلیل‌ مربوط به پراکنش هتل‌ها و جاذبه‌ها، از توابع تحلیل خوشه‌ای فضایی چند فاصله و توزیع جهت‌داراستفاده شده است. نتایج نشان دهندۀ آن است که پراکنش فضایی هتل‌ها نسبت به جاذبه‌های گردشگری، متناسب با نیاز گردشگری در مناطق شهری شیراز صورت نگرفته است؛ به‌طوری‌که توزیع فضایی هتل‌ها و جاذبه‌ها به‌صورت الگوی خوشه‌ای و متمرکز در بخش مرکزی شهر در خیابان‌های رودکی، اهلی، توحید و زند قرار گرفته‌اند. توزیع جهت‌دار هتل‌ها به‌لحاظ سطوح دسترسی و ظرفیت در محدودۀ تحت پوشش توزیع جهت‌دار جاذبه‌هاست. میانگین کل فاصلۀ هتل‌ها نسبت به جاذبه‌های گردشگری 5/2402 متر است. این تمرکز در بخش مرکزی باعث به‌وجود آمدن مسائلی مانند عدم دسترسی مناسب به همۀ جاذبه‌های گردشگری، افزایش ترافیک، محدود شدن فضای گردشگری شهر و افزایش انواع آلودگی‌ها در بخش متراکم شهر شیراز شده است.