بررسی و تحلیل موانع هوشمندسازی حمل‌ونقل درون‌شهری اهواز

براساس برنامۀ پنج‌سالۀ دوم توسعۀ کلان‌شهر اهواز (1401- 1397) در بخش حمل‌ونقل و ترافیک، یکی از مهم‌ترین راهبردهای توسعۀ حمل‌ونقل کلان‌شهر اهواز، شناسایی موانع توسعۀ حمل‌ونقل در ابعاد گوناگون آن است. یکی از ابعاد آن موانع، هوشمندسازی است که این مسئله ضرورت انجام پژوهش حاضر را دوچندان می‌کند؛ ازاین‌رو هدف پژوهش حاضر، بررسی و تحلیل موانع هوشمندسازی حمل‌ونقل درون‌شهری اهواز است. پژوهش حاضر ازنظر هدف، کاربردی و ازنظر ماهیت، توصیفی-تحلیلی با رویکرد پیمایشی است. به‌منظور گردآوری اطلاعات از دو روش مطالعات کتابخانه‌‌ای و میدانی (مشاهده و پرسش‌نامه) استفاده شده‌است. روش آنالیز آن کمّی بوده که از تکنیک‌‌های تصمیم‌گیری چندمعیاره DEMATEL و ANP استفاده شده‌است. نتایج نشان می‌دهد که درمجموع 65 عامل به‌عنوان موانع هوشمندسازی حمل‌ونقل استخراج شدند که موانع مدیریتی دارای 21 زیرمعیار، موانع اقتصادی دارای 11 زیرمعیار، موانع اجتماعی-فرهنگی دارای 23 زیرمعیار و موانع کالبدی دارای 10 زیرمعیار است که از این میان ضعف دانش فنی مدیران، کمبود اعتبارات، رشد جمعیت شهر اهواز و کمبود تأسیسات هوشمند، به‌ترتیب بیشترین مانع مدیریتی، اقتصادی، اجتماعی-فرهنگی و کالبدی هوشمندسازی حمل‌ونقل درون‌شهری اهواز هستند.