بررسی ویژگی‌های شهر دوست داشتنی از نگاه کودکان (مطالعه موردی:منطقه دو شهرداری قزوین)

  امروزه با توسعه روز‌افزون، شهرهای کوچک و بزرگ فاقد فضاهای شهری مطلوب می‌باشند.  سازگاری این فضاها با نیاز ساکنان، در کانون توجه کارشناسان قرار گرفته است. فضاهای شهری در برآورده ساختن نیازهای اجتماعی و فردی کودکان و نوجوانان شهر، نقش منحصر به فردی دارند.این فضاها بخش عمده‌ای از زمان و محیط زندگی روزمره ساکنان از جمله کودکان و نوجوانان را به خود اختصاص می‌دهند و از دیدگاه مهندسی علوم انسانی، ارتقای کیفیت این فضاها می‌تواند در سلامت و رشد قوای جسمی، تقویت تعاملات اجتماعی و همبستگی‌های گروهی و پرورش خلاقیت در کودکان و نوجوانان مؤثر باشد. این نوشتار می‌کوشد تا مبانی، ویژگی‌ها و فضاهای مورد نیاز برای ایجاد یک شهر دوست داشتنی از دیدگاه کودکان را بررسی کند. روش مورد استفاده در این مقاله، روش توصیفی_ تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه‌ای،اسنادی و بررسی‌های میدانی می‌باشد و جنبه  کاربردی دارد. در این مقاله سعی شده  از روش‌های مشارکتی مانند پرسشنامه، نقاشی،انشا و مصاحبه با 130 کودک قزوینی در مورد شهر و فضاهای شهری و همچنین فعالیت‌هایشان استفاده شود. در این راستا در گام نخست اطلاعات جامعی راجع به مکان‌های مورد علاقه و مکان‌هایی که کمتر مورد علاقه  کودکان است، جمع‌آوری شد. در گام دوم به بررسی فعالیت‌های مورد علاقه  کودکان پرداخته  و در مرحله بعدی ویژگی‌های یک شهر دوست داشتنی از نگاه کودکان مورد بررسی قرار گرفته  و در پایان برخی پیشنهادها برای رسیدن به ایده‌های کودکان بیان می‌شود.