بررسی نقش ژئوتوریسم در توسعه پایدار فرهنگی شهرهای ساحلی

در سال‌های اخیر ژئوتوریسم به‌عنوان واژه نو و بدیع نقش و اهمیت ویژه‌ای در توسعه صنعت گردشگری کشورها داشته است. در این میان کشور ایران علی‌رغم برخوداری از پتانسیل‌های بسیار قابل توجه تاکنون نتوانسته است، آن‌چنان‌که باید و شاید بهره‌گیری لازم را از این صنعت داشته باشد. از این‌رو در سال‌های اخیر شناخت جاذبه‌ها و توانمندی‌های ژئوتوریستی همگام با افزایش انگیزه گردشگران برای بازدید از مناظر طبیعی مورد توجه مسئولان و مدیران قرار گرفته است. با توجه به این که حضور گردشگران با فرهنگ و عقاید مختلف از سراسر کشور در سواحل دریای خزر باعث ایجاد تعاملات اجتماعی و مبادلات فرهنگی با مردم ساکن در این نواحی می‌شود، در طی سال‌های اخیر تأثیر گردشگران بر فرهنگ، آداب و رسوم، سنن، گویش و شیوه زندگی و معیشت و به‌طور خلاصه مظاهر فرهنگی و معنوی مردم این مناطق بسیار قابل‌توجه بوده است. از این‌رو این مقاله پتانسیل‌ها و توانمندی‌های ژئوتوریستی برای ارائه راهکارهای اساسی برای دستیابی به توسعه پایدار فرهنگی در شهرستان‌های نوشهر و چالوس را ارزیابی می‌کند. روش تحقیق مطالعه حاضر توصیفی- تحلیلی و از نوع زمینه‌یابی (اکتشافی) است و از روش‌های مطالعه کتابخانه‌ای و بررسی متون و محتوی مطالب و نیز روش‌های میدانی نظیر پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده استفاده شده است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که با توجه به قابلیت‌ها و پتانسیل‌های موجود در محدوده مورد مطالعه، این شهرستان‌ها می‌توانند در راستای ملاحظات توسعه پایدار فرهنگی به‌عنوان قطب‌های ژئوتوریستی در کشور مطرح گردند.