بررسی نقش عامل‌های شخصیتی در پیش‌بینی تحول اخلاقی و میزان نوع دوستی

هدف پژوهش حاضر پیش­بینی تحول اخلاقی و میزان نوعدوستی دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی براساس عامل­های شخصیتی بود. به این منظور 208 نفر (88 پسر و 120 دختر) از دانشجویان کارشناسی دانشگاه محقق اردبیلی به روش نمونه­گیری تصادفی ـ نسبتی، انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه­های جمعیت شناختی، پنج عامل شخصیتی (NEO-FFI) و پرسشنامه­های تحول اخلاقی و نوعدوستی «ما»، استفاده شد. داده­ها به کمک نرم­افزار SPSS17 و با استفاده از شاخص­های آمار توصیفی و رگرسیون همزمان، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج رگرسیون همزمان نشان داد که که از بین پنج عامل شخصیتی دو بعد روان­رنجور خویی (به طور منفی) و انعطاف­پذیری (به طور مثبت) سهم معنی­داری در پیش­بینی تحول اخلاقی دارند، و در ادامه نتایج رگرسیون همزمان نشان داد که که از بین پنج عامل شخصیتی تنها بعد وجدانی بودن قادر به پیش­بینی میزان نوع دوستی دانشجویان می­باشد.