بررسی نقش خود دلسوزی و ابرازگری هیجانی در پیش‌بینی خود افشاییِ برخط در دانشجویان استفاده‌کننده از شبکه‌های اجتماعی

هدف: هدف این پژوهش، بررسی رابطۀ خود دلسوزی و ابرازگری هیجانی با خود افشایی بود. روش: در این پژوهش، 324 نفر از دانشجویان استفاده‌کننده از فضای مجازی در دانشگاه محقق اردبیلی به شیوۀ نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های، خود دلسوزی، ابرازگری هیجانی و خود افشاییِ برخط پاسخ دادند. یافته‌ها: مؤلفه‌های مهربانی به خود و ذهن‌آگاهی، رابطۀ مثبت و مؤلفه‌های خود داوری و انزوا و همانندسازی، بیش از حد رابطۀ منفی معناداری با خود افشاییِ برخط دارند. همچنین، ابراز هیجان مثبت و ابراز صمیمیت، رابطۀ مثبت و ابراز هیجان منفی رابطۀ منفی معناداری با خود افشاییِ برخط دارند. نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد که در کل، مجموعۀ این متغیّرها 62 درصد از واریانس خود افشاییِ برخط را تبیین می‌کنند. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش، باید به نقش ابرازگری هیجانی و خود دلسوزی، به عنوان پیش‌بینی‌کنندۀ خود افشاییِ برخط توجه ویژه‌ای داشت.