بررسی نقش تعدیل‌گر سرمایۀ معنوی در رابطۀ بین سرمایۀ اجتماعی و سرمایۀ روان‌شناختی (مورد مطالعه: کارکنان دانشگاه مازندران)

هدف: بررسی نقش تعدیل‌گر سرمایۀ معنوی در رابطه بین سرمایۀ اجتماعی و سرمایۀ روان‌شناختی در میان کارکنان دانشگاه مازندران بوده است. روش: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی؛ از حیث روش گردآوری داده‌ها، پیمایشی و از لحاظ روش آزمون فرضیات از نوع همبستگی است. جامعۀ آماری 320 نفر از کارکنان دانشگاه مازندران می‌باشند که بر اساس جدول کرجسی و مورگان، 175 نفر به شیوۀ نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب و سنجش شدند. پرسشنامۀ مورد استفاده در سرمایۀ اجتماعی، ناهاپیتوگوشال(۱۹۹۸) و دارای سه بُعد ساختاری، ارتباطی و شناختی است. برای سنجش سرمایۀ روان‌شناختی از پرسشنامه لوتانز و همکاران(2004) شامل چهار مؤلفۀ باور به کارامدی، تاب‌آوری، امیدواری و خوش‌بینی، استفاده شد. برای سنجش سرمایۀ معنوی نیز از پرسشنامۀ سرمایۀ معنوی توسط گل‌پرور و همکاران(۱۳۹۴) استفاده شده است. برای بررسی مدل مفهومی از روش معادلات ساختاری و از نرم‌افزار اسمارت پی.ال.اس استفاده شده است. یافته‌ها: فرضیۀ تأثیر سرمایۀ اجتماعی بر سرمایۀ روان‌شناختی و فرضیۀ نقش تعدیل‌گری سرمایۀ معنوی در رابطه میان سرمایۀ روان‌شناختی و سرمایۀ معنوی تأیید شدند. نتیجه‌گیری: بالا بودن میزان سرمایۀ اجتماعی و سرمایۀ معنوی باعث بروز رفتارهای مثبت و تضعیف رفتارهای مخرّب در سازمان می‌شود.