بررسی نقش بازی در تربیت کودک از دیدگاه قرآن و سنت معصومین (ع)

یکی از اثرات بازی تقویت جسم است که در قرآن نیز نیرومندی جسمانی به عنوان یک امتیاز به شمار رفته است. ائمه معصومین (ع) نیز انجام بازی‌های رزمی و استقامتی را برای تقویت جسم مفید دانسته‌اند. تربیت عقلانی نیز از منظر قرآن و ائمه (ع) جایگاه والایی دارد. بنابراین از دوره کودکی باید به این امر توجه نمود. ارتباط کودک با اسباب بازی‌های متنوع، طبیعت، محیط و موجودات گوناگون در تربیت عقلانی کودک نقش بسزایی دارد و باعث می‌شود در بزرگسالی درست و نادرست را از هم تشخیص دهد. از راه همبازی شدن با کودک نیز می‌توان چگونگی کنترل عواطفی مانند خشم و محبت را به او آموخت. از راه‌های تربیت اخلاقی کودک، سوق دادن او به سوی بازی‌هایی با هدف‌های اخلاقی، تکریم کودک از طریق احترام به حق بازی کردن او و خواندن اشعاری با مضامین اخلاقی در حین بازی با کودک می‌باشد. بازی کودکان اگر به صورت دسته جمعی باشد، آنها را از گوشه‌گیری و انزوا رها کرده، حس مسؤولیت پذیری و همکاری را به آنها می‌آموزد. در قرآن و سیره ائمه (ع) نیز بر اهمیت جمع و جماعت تأکید شده است. ائمه (ع) نیز در امور جمعی شرکت کرده، حتی بازی در جمع کودکان را برخود لازم می‌دانستند.