بررسی نامه‌های فارسی رشید وطواط (لایه‌های آوایی، واژگانی، نحوی، بلاغی)

رشید وطواط، ازجمله شاعران و نویسندگان نامدار سدۀ ششم به شمار می‌آید و نامه‌های فارسی او، که از درخشان‌ترین نمونه‌های نثر منشیانه در میان متون منثور این دوره، محسوب می شود، چنان  برجسته است که در شناخت سبک فردی نویسنده و سبک منشیانۀ این دوره، از اعتبار و اهمیتی ویژه برخوردار است. وی در این اثر، با استفاده از لغات غریب، تشبیهات و استعارات زیبا و هماهنگی شکل و محتوا و رعایت نظم جملات، ساختاری کامل و بی‌نقص ارائه کرده است؛ از این رو، بررسی سبکی نامه‌های او در شناخت ابعاد فکری، شخصیتی و هنری او بایسته می‌نماید. از سوی دیگر، بررسی سبک‌های مختلف نویسندگان و شاعران در قالب تحلیل موشکافانۀ لایه‌ای، شیوة نوینی است که بحث در مباحث سبکی را سهل و در عین حال دقیق و از اعتبار علمی بیشتری برخوردار کرده است. بنابراین، هدف مقالۀ حاضر، تحلیل و بررسی لایه‌های آوایی، واژگانی، نحوی و بلاغی نامه‌های فارسی او با شیوة توصیفی - تحلیلی است تا از رهگذر تقسیم لایه‌های کلان به لایه‌های خرد و تجزیه‌ و تحلیل آن، نشان دهد که کاربرد موسیقی درونی متن با استفاده از واژه‌های انتزاعی و نشان‌دار و برجسته‌سازی کلام، استفادة خلاقانه از عناصر زبانی (تشبیه، استعاره، مجاز و کنایه)، اخلاق‌محوری، تصویرسازی و مفهوم‌گرایی در نامه‌های فارسی او به‌عنوان مشخصۀ اصلی سبک نویسنده به شمار می‌آید.