بررسی میزان پایبندی دینی دانشجویان دانشگاه هرمزگان و عوامل مؤثر بر آن

هدف: مقالۀ حاضر به بررسی میزان پایبندی دینی در بین دانشجویان دانشگاه هرمزگان و عوامل مؤثر بر آن می‌پردازد. الگوی دینداری استفاده شده در این تحقیق بر اساس الگوی گلاک و استارک است که دینداری را دارای ابعاد اعتقادی، تجربی، پیامدی و مناسکی در نظر می‌گیرند. متغیّرهای مستقل در این تحقیق عبارتند از: جنس، سن، سال ورود به دانشگاه، دانشکده محل تحصیل و پایگاه اقتصادی- اجتماعی. روش: به منظور بررسی میزان پایبندی دینی در بین دانشجویان، تعداد 398 نفر از دانشجویان دختر و پسر به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای متناسب و تصادفی ساده انتخاب شدند. این تحقیق به روش پیمایش و با ابزار پرسشنامه انجام شد و داده‌های حاصل از پرسشنامه با استفاده از روشهای آماری در دو بخش آمار توصیفی و استنباطی مورد توصیف و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج تحقیق حاکی از وجود تفاوت معنادار دینداری در بین دانشجویان دختر و پسر است. یافته‌ها همچنین نشان داد که میانگین دینداری دانشجویان بر اساس سال ورود به دانشگاه و دانشکده محل تحصیل از لحاظ آماری معنادار و متفاوت است. علاوه بر این، رابطۀ بین پایگاه اقتصادی- اجتماعی و پایبندی دینی نشان داد که به جز متغیّر شغل، متغیّرهای تحصیلات و درآمد پدر، رابطۀ معکوس با دینداری دانشجویان دارند. نتیجه گیری: وضعیت دینداری دانشجویان، نشانگر پراکندگی قابل توجه میزان پایبندی آنان به ابعاد مختلف دینداری است. تفاوت نمرات مربوط به ابعاد مختلف دینداری، بیانگر گرایش به دینداری باطنی(التزام به ابعاد و نشانه‌های فردی دین) در مقابل دینداری اجتماعی(التزام نسبت به ابعاد و نشانه‌های جمعی دین) است. همچنین ،از آنجا که محیط دانشگاه و محتوای علوم وآموزش دانشگاه از عوامل تأثیرگذار بر کاهش دینداری دانشجویان به شمار می‌آیند، به نظر می رسد که دانشگاه در پرورش دینی دانشجویان چندان موفق نبوده است.