بررسی میزان ذهنیّت فلسفی مربّیان ورزش و رابطة آن با برخی از مشخصّات فردی

     به کارگیری فلسفه چه در تعلیم و تربیت و چه در تربیت بدنی می‌تواند از چند زاویه، مورد نظر قرار گیرد. دیدگاهی که فلسفه را به عنوان یک ذهنیّت تلقّی می‌کند، مورد نظر این تحقیق قرار گرفت. از این دیدگاه، فیلسوف در زندگی روزمرّة خود، خصوصیّاتی را به نمایش می‌گذارد که به عنوان خصوصیّات ذهنیّت فلسفی مطرح می‌گردد و نهایتاً فلسفی فکر کردن او به فلسفی عمل کردن، منجر می‌شود. خصوصیّات ذهنیّت فلسفی که در این تحقیق مورد بررسی گرفت، عبارتند از:1) سعة صدر. 2) اعتماد به نَفْس. 3) فروتنی. 4) ترقّی‌طلبی. 5) فهم عمیق. 6) دید وسیع. 7) وحدت شخصیّت. 8) کنجکاوی. 9) طرفداری از ارزش‌های انسانی. تعلیم و تربیت و تربیت بدنی هر دو دارای بار تربیتی هستند که مجموعاً می‌توانند روی شخصیّت انسان در ابعاد شناختی، عاطفی و روانی حرکتی، مؤثّر باشند. مربیّان ورزش در مدارس متوسّطه به عنوان مهم‌ترین عناصر اهداف تربیت بدنی در مدارس، زمانی می‌توانند در راستای آرمان‌ها و اهداف تربیت بدنی گام بردارند که دارای ویژگی‌های ذهنیّت فلسفی باشند. از این لحاظ شاید بتوان گفت که مهم‌ترین دلیل موفّقیّت یا عدم موفّقیّت مربّیان از یک جنبه به همین موضوع مربوط است. هدف کلّی این تحقیق، اندازه‌گیری میزان ذهنیّت فلسفی مربّیان ورزش مدارس متوسّطه و بررسی تفاوت و رابطة آن با برخی از ویژگی‌های فردی است. جهت انجام دادن پژوهش، 55 نفر مربّی به عنوان گروه نمونه، مدّ نظر قرار گرفتند. سپس میزان ذهنیّت فلسفی از طریق پرسش‌نامة محقق‌ساخته، مورد آزمون قرار گرفت. تحلیل اطّلاعات از طریق فرمول‌های آماری و با استفاده از نرم‌افزار کامپیوتری و بر اساس اهداف اختصاصی تحقیق، تعیین و نتایج حاصل از آن‌ها مشخص گردید.