بررسی میزان دستیابی دانشجویان فنی و مهندسی دانشگاه تبریز به مهارت‌های اساسی قرن 21

یکی از موضوعات اساسی در ارزیابی کیفیت برنامه‌های درسی آموزش عالی میزان توجه به مهارتهای مورد‌نیاز زمانی و مکانی است. این مطالعه با هدف بررسی میزان دستیابی دانشجویان سال آخر کارشناسی و کارشناسی ارشد فنی ـ مهندسی دانشگاه تبریز به مهارتهای قرن 21 انجام گرفت. روش مطالعه توصیفی ـ پیمایشی بود که 414 نفر از دانشجویان سال آخر دورة کارشناسی و کارشناسی ارشد فنی ـ مهندسی به صورت تصادفی انتخاب شد. برای جمع‌ آوری اطلاعات از پرسشنامه محقق‌ ساخته استفاده شد که روایی آن از‌طریق نظر متخصصان و پایایی آن از‌طریق آلفای کرونباخ (92/0) مورد تأیید قرار گرفت. نتایج نشان داد برنامه‌ های درسی هر دو مقطع در حیطة عاطفی بالاتر از میانگین نظری بوده، اما برنامه‌ های درسی دوره کارشناسی در حیطه‌ های شناختی ـ مهارتی و فرهنگی ـ اجتماعی پایین‌تر از حد متوسط بودند و وضعیت مطلوبی نداشتند، ولی برنامه‌ های درسی دورة کارشناسی ارشد در حیطه‌ های شناختی ـ مهارتی و فرهنگی ـ اجتماعی از حد متوسط تا حدودی بالاتر بودند و وضعیت نسبتاً‌ مطلوبی داشتند. یکی از یافته‌ های جالب‌ توجه این بود که در برنامه‌ های درسی هر دو مقطع توانایی اشتراک دانش پایین‌تر از میانگین بوده و این ویژگی در برنامه‌ های درسی مورد‌ توجه قرار نگرفته است.