بررسی میزان توانمندی های ارتباطی اساتید مشاور دانشجویان مقاطع کاردانی و کارشناسی دانشگاه علوم پزشکی کرمان – 1389

زمینه و هدف: لازمه ارایه یک مشاوره مناسب و تأثیرگذار برخورداری از مهارت های ارتباطی لازم و استفاده از آن در حین فرایند مشاوره می باشد. هدف از انجام این پژوهش بررسی میزان برخورداری اساتید مشاور دانشجویان مقطع کاردانی و کارشناسی دانشگاه علوم پزشکی کرمان از مهارت های ارتباطی بوده است. روش ­ کار: پژوهش حاضر مطالعه ای توصیفی بوده که به صورت مقطعی در نیمه اول سال 1389 انجام شده است. جامعه پژوهش شامل دانشجویان مقطع کاردانی و کارشناسی در چهار دانشکده (مدیریت و اطلاع رسانی، پیراپزشکی، بهداشت و پرستاری – مامایی) بود که 379 نفر از بین آنها به روش نمونه گیری طبقه ای-تصادفی انتخاب شدند. در این مطالعه برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه 17سؤالی پژوهشگر استفاده شد. سؤالات پرسشنامه با توجه به مهارت های مختلف ارتباطی اساتید مشاور طراحی گردید. سپس این پرسشنامه برای 8 نفر از کارشناسان و اساتید موضوع ارسال و نقطه نظرات آن ها در سئوالات لحاظ گردید. همچین روایی پرسشنامه از طریق روش آزمون-بازآزمون مورد تایید قرار گرفت. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی و استفاده از شاخص های میانگین و انحراف معیار و آزمون های T و ANOVA تحلیل گردید. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین امتیاز حیطه های توانمندی های ارتباطی اساتید مشاور شامل شفاهی و کتبی ارتباطی، پذیرا و ارایه دهنده بازخورد، درک دیگران، شنونده خوب بودن و توانایی تاثیر گذاری به ترتیب 6/54 ، 95/50 ، 62/55 ، 76/57 ، 35/58 و 49/55 درصد محاسبه گردید. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت برقراری ارتباطات مناسب در موفقیت انجام یک مشاوره مناسب، می بایست در راستای تقویت این ارتباط در بین اساتید مشاور برنامه ریزی نمود. در این راستا توجه به اجزای مختلف آن نظیر پذیرا و ارایه بازخورد، مهارت های ارتباطی شفاهی و کتبی، توانایی درک دیگران، مهارت شنونده بودن و قدرت تاثیرگذاری در ارتباط ضروری به نظر می رسد.