بررسی میزان تجمع کروم، روی و مس در بافت خوراکی ماهی کپور صید شده از تالاب بین المللی انزلی

مقدمه: فلزات سنگین از آلاینده‌های زیست محیطی هستند که مواجه شدن انسان با بعضی از آن ها از طریق آب و مواد غذایی می تواند مسمومیت های مزمن و خطرناکی را ایجاد نماید. از این فلزات می توان به کروم، روی و مساشاره کرد. این تحقیق با هدف بررسی تجمع فلزات سنگین کروم، روی و مسدر بافت خوراکی ماهی کپور تالاب انزلی و مقایسه آن با استانداردهای جهانی انجام شد. مواد و روش‌ها: تیمارها شامل ماهی کپور پائیزه مناطق غرب، مرکزی و شرق تالاب انزلی در سال 1391 بودند. فلزات کروم، روی و مس با روش اسپکتوفتومتری اتمی شعله‌ای اندازه‌گیری شدند. یافته ها: مس و کروم در تالاب های غرب، شرق و مرکزی و روی در تالاب های غرب و مرکزی تفاوت معنی‌دار نداشتند (05/0P>). فلز روی در کپور نواحی غرب، شرق و مرکزی تالاب در مقایسه با استاندارد FDA و در تیمار تالاب شرق در مقایسه با استاندارد FAO افزایش معنی‌دار نشان داد (05/0P>). علیرغم تیمارهای تالاب غرب و مرکزی، کروم ماهی کپور تالاب شرق در مقایسه با استاندارد FDA افزایش معنی‌دار نشان داد (05/0P>). علیرغم استاندارد FAO، بر اساس استاندارد FDA در مقدار فلز مس افزایش معنی‌دار در تیمارهای تالاب غرب، شرق و مرکزی مشاهده شد (05/0P>). روی از بیشترین تجمع و کروم از کمترین تجمع در تالاب‌های غرب، شرق و مرکزی برخوردار بودند. نتیجه‌گیری: ماهی کپور تالاب‌های شرق، غرب و مرکزی بر اساس FAO از نظر باقی مانده روی و بهداشت مواد غذایی برای مصارف انسانی مناسب نیست. علیرغم استاندارد FDA و بر اساس FAO این ماهی از نظر باقی مانده مس برای مصارف انسانی مناسب است. ماهی کپور از نظر باقی مانده کروم برای مصارف انسانی مناسب است.