بررسی میزان بیگانگی اجتماعی در بین دانشجویان دانشگاه تبریز و عوامل مرتبط با آن

امروزه جامعۀ ما با فقدان تدریجی معانی یا جایگزینی آن‌ها مواجه است. یک بعد از جدائی افراد از نظام اجتماعی به واسطۀ همین بی معنایی اجتماعی تعریف شده است و بخشی از بزهکاری، سرخوردگی، پوچ گرائی، مصرف انواع قرص‌های روان گردان و مخدّر، عدم گرایش به کار، عدم تمایل به تحصیل و .... به سبب همین بی معنایی است. روش تحقیق مورد استفاده این پژوهش پیمایشی و شیوۀ تحقیق همبستگی است. جامعۀ آماری این طرح کلیۀ دانشجویان تحصیلات تکمیلی و دانشجویان وردی 82 کارشناسی دانشگاه تبریز هستند. نتیجۀ حاصل از آزمون فرضیه‌ها نشان دهندۀ وجود رابطۀ معنی دار بین متغیّرهای اعتماد اجتماعی، رضایت اجتماعی به عنوان متغیّرهای مستقل و بیگانگی اجتماعی به عنوان متغیر وابستۀ تحقیق است. بعلاوه نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چند متغیره تحقیق نشان می‌دهد که در نمونۀ تحصیلات تکمیلی 53 درصد از تغییرات متغیّر وابسته توسط متغیّرهای مستقل پژوهش تبیین می‌شود.