بررسی میزان آگاهی و نگرش پرسنل غیر درمانی دانشگاه‌ علوم‌پزشکی مازندران در مورد کمک‌های اولیه و احیای قلبی‌- ریوی پایه در سال 1390

: براساس آمار رسمی کشور، ایست قلبی و حوادث، به ترتیب رتبه نخست و دوم عوامل منجر به فوت را در ایران شامل می‌شوند. انجام کمک‌های اولیه از طریق افراد آگاه حاضر در محل حادثه امکان بقای بیشتر و آسیب کمتر مصدومان را به همراه دارد. این مطالعه برای بررسی وضعیت کنونی آگاهی و نگرش پرسنل دانشگاه علوم پزشکی مازندران به عنوان بخشی از عموم جامعه در خصوص کمک‌های اولیه و احیای قلبی- ریوی صورت پذیرفت. روش‌ها: روش پژوهش در این مطالعه با توجه به نحوه گردآوری اطلاعات توصیفی - پیمایشی است. جامعه پژوهش در این مطالعه شامل تمامی پرسنل غیرپزشکی در ستاد مرکزی و واحدهای تابعه دانشگاه علوم پزشکی مازندران در شهر ساری است. با بهره‌گیری از فرمول کوکران 320 نفر انتخاب گردید. در این مطالعه از روش نمونه‌گیری لایه‌ای بهره گرفته شده است. ابزار اندازه‌گیری در این مطالعه پرسشنامه استاندارد شده بوده است. پرسشنامه در سه بخش اطلاعات دموگرافیک و نظرسنجی، ارزیابی نگرش، و ارزیابی دانش و آگاهی بوده است. برای بررسی روایی- محتوای صوری پرسشنامه از نظر متخصصان آموزش همگانی هلال‌احمر و اساتید دانشگاه نسبت به تعدیل و تصحیح آن، بهره گرفته شد. همچنین نتایج ضریب آلفای کرونباخ (سؤالات مربوط به دانش r=0/83 و سؤالات مربوط به نگرش r=0/88) نشان داد، سؤالات از همسانی درونی قابل قبولی برخوردار است. یافته‌ها: مقایسه میانگین امتیاز دانش جامعه نمونه در مورد کمک‌های اولیه در دو گروه دارای سابقه آموزش کمک‌های اولیه با افرادی که در این دوره‌ها شرکت ننموده بودند نشان داد، اختلاف معنی‌داری بین این دو گروه وجود دارد (05/0>P و 535/2=t)، اما این اختلاف در میانگین امتیاز نگرش جامعه نمونه در مورد کمک‌های اولیه در دو گروه دارای سابقه آموزش کمک‌های اولیه با افرادی که در این دوره‌ها شرکت ننموده بودند، مشاهده نگردید (05/0 نتیجه‌گیری: از آنجا که دانشگاه علوم پزشکی مازندران به عنوان یکی از سازمان‌های مسئول درحفظ و ارتقای سلامت جامعه و به عنوان دستگاه ناظر در این بخش محسوب می‌شود، می‌بایست بیش از پیش در ارتقای سطح دانش و آگاهی کارکنان خود گام بردارد. در همین خصوص و در راستای آموزش همگانی باید به افزایش پوشش آموزش کمک‌های اولیه در سطح کارکنان غیر درمانی دانشگاه از طریق مدل‌های آموزشی مناسب اقدام گردد و یکی ازمهم‌ترین اقدامات در این زمینه، حساس‌سازی مسئولان و پرسنل برای بذل توجه بیشتر به ترویج آموزش کمک‌های اولیه در سطح دانشگاه است.