بررسی میزان آمادگی دانشجویان جهت استفاده از فناوری یادگیری الکترونیکی

 هدف: توسعه فناوری اطلاعات در آموزش، موجب گسترش استفاده از شیوه­های جدید آموزش و یادگیری در دانشگاهها گردیده است. اجرای پروژه­های یادگیری الکترونیکی در دانشگاههای کشور و بررسی پیش نیازها و میزان آمادگی یادگیرندگان جهت حضور فعال در محیط یادگیری الکترونیکی مستلزم مطالعاتی گسترده در این زمینه می­باشد. لذا این پژوهش با هدف بررسی میزان آمادگی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زابل جهت استفاده از نظام یادگیری الکترونیکی انجام گرفت. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی – تحلیلی بود که به صورت مقطعی در سال تحصیلی 1394-1393 انجام گرفت. جامعه پژوهش، دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی زابل بودند که تعداد 300 نفر از آنها با استفاده از روش نمونه­ گیری طبقه ­ای تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه محقق ساخته بود. داده­ها پس از جمع ­­آوری با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی در نرم ­افزارSPSS   مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته­ ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که میانگین شاخصهای میزان آمادگی جهت استفاده از یادگیری الکترونیکی به ترتیب در بعد دسترسی به فناوری 10/92، مهارتها و ارتباطات پیوسته 32/86، انگیزش 9/52، توانایی یادگیری از طریق رسانه­ها 11/17، گفتگوهای گروهی اینترنتی10/77 و مسائل مهم جهت موفقیت در یادگیری الکترونیکی 18/23 بود. همچنین، بین میزان آمادگی دانشجویان و مقطع تحصیلی رابطه معناداری وجود داشت (0/01=p). نتیجه گیری: بر اساس یافته­ های پژوهش حاضر، نبود زیرساخت های مناسب فناوری جهت استفاده از یادگیری الکترونیکی موجب شد تا تنها 3/32 درصد از دانشجویان آمادگی در سطح خوب جهت استفاده از نظام یادگیری الکترونیکی داشته باشند. لذا می توان نتیجه گرفت که برای پیاده سازی و بکارگیری موثر یادگیری الکترونیکی ابتدا باید ابعاد مختلف مورد بررسی در این پژوهش، بهبود و ارتقاء یابد.