بررسی میدانی پراکندگی رسوبات معلق و دانه‌بندی رسوبات بستر خور تیاب برای یک دورۀ جزرومدی

کانال‌های آبی و خور‌ها که در قسمت آب‌های داخلی قرار دارند، مناطقی هستند که مستقیماً به دریا‌ها متصل می‌شوند و امکان دسترسی به آب‌های آزاد را فراهم می‌کنند. خور تیاب که در فاصلۀ 30 کیلومتری جنوب شهر میناب واقع شده است نیز کانالی آبی است که به خلیج فارس و منطقۀ استراتژیک تنگۀ هرمز متصل است. پژوهش پیشِ‌رو نتایج اندازه‌گیری میدانی در پنج ایستگاه در خور مذکور، جهت بررسی علمی و دقیق رسوبات معلق و دانه‌بندی رسوبات بستر، با استفاده از کدورت‌سنج متصل به دستگاه CTD و نمونه‌برداری با بطری نمونه‌بردار نیسکین وگرب است. اندازه‌گیری‌ها در دو نوبت -نقطه به نقطه به روش رفت و برگشتی در تاریخ 23 مهر 94 و به روش ایستا در تاریخ 28 آبان 94 در یک سیکل کامل جزرومدی- صورت گرفت. نتایج اندازه‌گیری‌ها بیانگر افزایش رسوبات معلق در زمان جزر است که بیشترین رسوبات به حیطۀ ابتدای کانال تعلق دارد. دانه‌بندی رسوبات نشان می‌دهد که از دهانۀ خور به سمت بالا‌دست، دانه‌بندی بستر کاهش پیدا می‌کند؛ بدین ترتیب که در ابتدای کانال، دور‌ترین ایستگاه از دهانۀ خور، مقدار سیلت و لای برابر با 71/40درصد است، در حالی که این مقدار در نزدیکی دهانۀ کانال به 48/3 درصد می‌رسد.