بررسی مقایسه‌ای مدل‌های ماشین ‌پشتیبان‌بردار و لجستیک درختی برای ارزیابی حساسیت زمین‌لغزش - مطالعه موردی: شهرستان کامیاران، استان کردستان

اولین گام مهم و اساسی در ارزیابی خطر زمین­لغزش تهیه نقشه­های حساسیت زمین­لغزش می­باشد، این نقشه­ها به عنوان یک محصول نهایی است که می­تواند برایبرنامه­ریزی کاربری اراضی مفید واقع شود. هدف اصلی این پژوهش مقایسه کارایی مدل­های داده­کاوی ماشین پشتیبان­بردار و لجستیک درختی به منظور پیش­بینی مکانی زمین لغزش­های سطحی اطراف شهر کامیاران واقع در استان کردستان می­باشد. در ابتدا، نقشه پراکنش زمین­لغزش با 60 نقطه لغزشی در منطقه مورد مطالعه با استفاده از منابع مختلف ساخته شد. سپس، آن­ها به صورت تصادفی به یک نسبت 70 به 30 به ترتیب برای آموزش مدل زمین­لغزش و اعتبارسنجی تقسیم شدند. از میان بیست و یک عامل مؤثر بر وقوع زمین­لغزش­های سطحی منطقه مورد مطالعه، حدود هشت متغیر (فاصله از آبراهه، تراکم آبراهه، شاخص قدرت حمل جریان، بارندگی، عمق دره، شاخص نمناکی توپوگرافی، شدت تابش خورشیدی و انحنای طولی شیب) بر اساس شاخص IGR مؤثر شناخته شدند. عملکرد مدل­ها با استفاده از چندین پارامتر آماری از جمله حساسیت، شفافیت، صحت، مجذور مربعات خطا، منحنی نرخ­موفقیت و سطح زیر این منحنی مورد ارزیابی قرار گرفت. اعتبارسنجی نتایج مدل­ها با استفاده از منحنی ROC نشان داد که مدل SVM با سطح زیر منحنی 97/0از قابلیت پیش­بینی بالاتری نسبت به مدل LMT با سطح زیر منحنی 737/0 برخوردار است. نتایج به دست­آمده از این پژوهش می­تواند برای برنامه­ریزی کاربری ارضی، کاهش خطرات زمین­لغزش و مدیریت اصولی مناطق مستعد ­لغزشی مفید واقع گردد.