بررسی محله‌های همگن اقتصادی-اجتماعی شهری با رویکرد برخورداری فضای سبز از منظر عدالت اجتماعی (مطالعۀ موردی: شهر ساری)

با مقایسة استانداردهای شهرسازی در زمینة سطح کاربری فضاهای سبز در شهرهای مختلف ایران مشخص می‌شود بسیاری از شهرها با کمبودهای اساسی در این زمینه مواجه هستند. همچنین پراکندگی نامناسب و توزیع ناعادلانة آن نیز مشکلاتی را برای دسترسی آسان افراد به‌وجود آورده است؛ بنابراین محله‌های شهر که نقاط سکون و امنیت شهرها هستند، با نظام برخورداری و دسترسی به فضای سبز عادلانه‌ همراه هستند تا شهر از بنیاد نیازهای بیولوژیکی و روان‌شناختی-اجتماعی تأمین شود و به توسعة همه‌جانبه دست یابد. با توجه به کالبد فیزیکی و بافت اجتماعی می‌توان محله‌ها آن را به دو نوع مهم تقسیم کرد: محله‌هایی که نوع تقسیم‌بندی آن‌ها بر مبنای طرح‌های کالبدی و جمعیتی است و تقسیم محله‌ها بر مبنای همگنی رفتار اجتماعی-اقتصادی براساس پایگاه اجتماعی-اقتصادی آن‌ها. هدف این پژوهش بررسی محله‌های همگن اقتصادی-اجتماعی شهر ساری بارویکرد برخورداری عادلانة کاربری فضای سبز و پارک‌هاست. برای بررسی و سنجش شاخص‌ها و محله‌ها از تکنیک دلفی و الگوریتم TOPSIS استفاده شد. نتیجة محاسبات نشان می‌دهد بخش 8 برخوردارترین محلة همگن با مقدار ضریب نزدیکی 98/0 و پس از آن به‌ترتیب ضرایب ایده‌ال به نهضت- جام‌جم 84/0، امام‌زاده عباس جنوبی 83/0، پیوندی-میرزمانی 82/0، بافت مرکزی 51/0، طبرستان 47/0 و معلم شمالی 44/0 مربوط است. همچنین ضریب محله‌های پشت هتل و مهدی‌آباد حدود صفر است. این نتایج بیانگر بی‌‌تعادلی در برخورداری فضای سبز از منظر عدالت اجتماعی در محله‌های همگن اجتماعی-اقتصادی شهر ساری است.