بررسی عوامل و خطرات موجود در اورژانس بیمارستان امام رضا (ع) تبریز

مقدمه  مدیریت خطر یعنی پیشگیری از بروز خطر و اداره آن پس از به وجود آمدن. مدیریت خطر شامل مراحل تشخیص، ارزیابی، آنالیز، کنترل، کاهش و پیشگیری از خطر است. هدف مدیریت خطر کاهش خطرات متوجه بیماران و افزایش ایمنی کار برای کارکنان است. مطالعه حاضر با هدف تشخیص، ارزیابی و اولویت بندی خطر در اورژانس بیمارستان امام رضا (ع) شهر تبریز انجام شده است. روش کار یک مطالعه کیفی از سال 1389-1390 در اورژانس بیمارستان امام رضا تبریز با استفاده از 3 جلسه بحث گروهی متمرکز با شرکت 26 نفر از واحدهای مختلف اورژانس برگزار شد. خطرات شناسایی شده و به روش گروهی اسم دسته بندی شدند. با استفاده از اطلاعات به دست آمده از این جلسات پرسشنامه ای جهت تعیین و اولویت بندی خطرات طراحی گردید. ارزیابی و تعیین سطح خطرات شناسایی شده در اورژانس، توسط پانل خبرگان انجام شد. به طوری که شدت و احتمال وقوع هر خطر تعیین و سطح خطر محاسبه گردید. همچنین بر اساس سطح خطر، خطرات اولویت بندی شدند. نتایج در پایان جلسات FGD و بر اساس جمع بندی انجام شده، حدود 536 خطر در اورژانس بیمارستان امام رضا (ع) شناسایی گردید و بعد از نظرات پانل خبرگان 415 خطر در 11 گروه دسته بندی شدند. از موارد فوق، سه عامل تعداد زیاد همراهان، کمبود پرسنل و کادر کمکی و حجم بالای بیماران به عنوان سه خطر اصلی تعیین شدند. نتیجه‌گیری خطرات از دیدگاه صاحبان فرایند و کارکنان اورژانس در واحدهای مختلف شناسایی و دسته بندی شدند که این کار فرصت مناسبی جهت مداخله و کاهش خطرات فراهم ساخت.