بررسی عوامل مرتبط با عدم موفقیت تغذیه انحصاری با شیر مادر در 6 ماه اول تولد در کودکان زیر یک سال مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر رشت

مقدمه: تغذیه با شیر مادر همراه با تغذیه تکمیلی، یکی از مؤثرترین عوامل دستیابی به 8 هدف توسعه هزاره در زمینه کاهش فقر، گرسنگی، سوء تغذیه و یکی از فرصت های گرانبها و ساده برای کمک به رشد طبیعی کودکان می باشد. با این وجود، عده ای از مادران به نوزاد خود شیر نمی دهند و یا شیردهی انحصاری خود را زودتر از 6 ماهگی کودک قطع کرده و از شیرخشک جانشین استفاده می کنند. بر اساس نتایج مطالعات مختلف، هم اتاق نبودن مادر و نوزاد، عدم شروع به موقع تغذیه تکمیلی و عدم ترخیص همزمان مادر و نوزاد به عنوان عوامل عدم تداوم شیردهی مطرح شده اند. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل مرتبط با عدم موفقیت تغذیه انحصاری با شیر مادر در 6 ماه اول تولد در کودکان زیر یک سال مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر رشت انجام شد. روش‌کار: این مطالعه توصیفی تحلیلی در سال 1389 بر روی 263 زن دارای فرزند زیر یک سال مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر رشت که شیردهی انحصاری را قطع کرده بودند، انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای شامل مشخصات فردی، وضعیت اقتصادی اجتماعی، عوامل بیمارستانی و وضعیت کودک مرتبط با عدم موفقیت تغذیه انحصاری با شیر مادر بود که به صورت مصاحبه تکمیل شد. داده ها پس از گردآوری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 17) و آزمون های کای دو و رگرسیون لوجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزانp کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: از 263 مادر، 50 نفر (19%) زیر 6 ماهگی اصلاً شیردهی نداشتند، 157 نفر (7/59%) شیردهی کمتر از 4 ماه و 56 نفر (3/21%) شیردهی بین 4 تا 6 ماه داشتند. همچنین بر اساس آزمون رگرسیون لوجستیک، عدم استفاده از پاس شیر، عدم تداوم شیردهی را 7/2 برابر افزایش داد و عدم شیردهی در 30 دقیقه اول نیز احتمال عدم تداوم شیردهی را 4/8 برابر افزایش داد. نتیجه‌گیری: حمایت مداوم از مادران شاغل در حین شیردهی و در آغوش گرفتن نوزاد بلافاصله پس از تولد، از اصول مهم در تداوم شیردهی است.