بررسی عوامل مؤثر بر میزان شناخت و آگاهی مدیران نسبت به بخش تعاون (مطالعه موردی تعاونی‌های کشاورزی استان تهران)

هدف این مقاله بررسی عوامل مؤثر بر میزان آگاهی مدیران تعاونی ها نسبت به بخش تعاون بود. از نظر روش تحقیق، این تحقیق پیمایشی و از نوع تحقیقات توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق شامل 498نفر از مدیران تعاونی‌های کشاورزی استان تهران بود که تعداد 72 نفر از آنان به روش نمونه گیری تصادفی با انتساب متناسب به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. روایی محتوایی پرسشنامه مورد استفاده جهت گردآوری داده‎ها با کسب نظرات اساتید دانشکده اقتصاد و توسعه کشاورزی دانشگاه تهران و کارشناسان وزارت تعاون مورد بررسی و اصلاحات لازم صورت گرفت. جهت تعیین پایایی بخش میزان آگاهی نسبت به بخش تعاون از ضریب آلفا کرونباخ استفاده گردید که مقدار آن برابر با 87/0 به دست آمد. نتایج آمار توصیفی نشان داد که میزان آگاهی (05/18درصد) از مدیران مورد مطالعه نسبت به بخش تعاون در حد خیلی زیاد بوده است. نتایج تحلیل همبستگی نشان داد که بین میزان تحصیلات، میزان استفاده از فعالیت‎های آموزشی و ترویجی، میزان استفاده از منابع اطلاعاتی و کانال‎های ارتباطی، انگیزه عضویت در تعاونی‌ها، کارآمدی مدیران، ویژگی‎های اجتماعی و میزان آگاهی نسبت به بخش تعاون رابطه معنی‎دار وجود دارد. بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون نیز مشخص گردید که پنج متغیر میزان استفاده از منابع اطلاعاتی و کانال های ارتباطی، ویژگی‎های اجتماعی، میزان استفاده از فعالیت‌های آموزشی و ترویجی، میزان کارآمدی مدیران تعاونی‌ها و ویژگی های کارآفرینی توانایی تبیین در حدود 73 درصد از تغییرات متغیر وابسته را دارند.