بررسی عملکرد مدل پنج‌عاملی فاما و فرنچ با استفاده از آزمون GRS

مدل پنج عاملی فاما و فرنچ (2015) پاسخ به ناهمسانی‌هایی است که در آزمون‌های تجربی مدل سه عاملی فاما و فرنچ (1993) مشاهده شد. مدل پنج عاملی، دو عامل سودآوری و سرمایه‌گذاری را به مدل سه عاملی اضافه می‌کند. این تحقیق به‌دنبال ارزیابی عملکرد مدل پنج عاملی فاما و فرنچ در بورس اوراق بهادار تهران است. بدین‌منظور از آزمون GRS برای ارزیابی مدل پنج عاملی در مقایسه با عوامل قبلی (بازار، اندازه و ارزش) استفاده شده ‌است. این آزمون عمدتاً مبتنی بر تحلیل عرض از مبدأ تخمین رگرسیون‌هاست. تخمین‌های انجام‌شده با استفاده از الگوهای سه‌گانه تشکیل پرتفوی و اندازه‌گیری عوامل مورد مطالعه بر اساس الگوهای متفاوت صورت گرفته است. نتیجۀ تحقیق حاضر نشان می‌دهد با کنترل عوامل سودآوری و سرمایه‌گذاری، کماکان مدل سه عاملی مدل مناسبی برای توضیح بازده مازاد پرتفوی‌های مطالعه شده است. همچنین بر اساس نتایج به‎دست آمده، دو عامل اضافه شده به مدل، کارایی مدل را افزایش نمی‌دهد.