بررسی عملکرد بلدیه‌های کوچک فارس در دورة پهلوی اول

در این پژوهش عملکرد بلدیه (شهرداری)‌های کوچک در روزگار پهلوی اول بررسی شده است. منظور از بلدیه‌های کوچک در این مقاله، بلدیه‌های فارس به‌استثنای شیراز (مرکز ایالت فارس) است؛ یعنی بلدیه مناطق کوچک که تعداد اعضای انجمن بلدی در آنها تنها شش نفر بود. در این مناطق، بلدیه پدیده‌ای نوپا بود و برای نخستین‌بار مردم طعم برخورداری از خدمات شهری را می‌چشیدند. پرسش‌هایی که این پژوهش درصدد پاسخ‌گویی به آنها است، عبارت‌اند از: الف) حاکمیت در مناطق کوچک و دور از مرکز از چه شیوه‌ای برای برقراری خدمات عمومی استفاده می‌کرد؟ ب) مهم‌ترین مشکل حاکمیت در برقراری این خدمات در مناطق دور از مرکز چه بود؟ دستاوردهای این پژوهش حاکی از آن است که: 1) دولت سعی داشت تعداد بلدیه‌ها را افزایش دهد؛ 2) بلدیه‌های کوچک در نقاط مختلف فارس در حد توان به ارائه خدمات شهری پرداختند؛ 3) در بیشتر نقاط بلدیه‌ها به علت کمبود منابع مالی فاقد مؤلفه‌های لازم برای خدمات‌رسانی شهری بودند.