بررسی عدم قطعیت‌های موجود در روابط تجربی و پیش‌بینی احتمالاتی گسترش جانبی ناشی از روانگرایی

یکی از روش‌های پر کاربرد در ارزیابی میزان گسترش جانبی ناشی از روانگرایی، که در نواحی با شیب ملایم رخ می‌دهد، استفاده از روش‌های تجربی می‌باشد. عدم قطعیت‌های بسیاری به صورت ذاتی در مدل‌های تجربی وجود دارد که ناشی از عدم وجود مشاهدات کافی و همچنین پیچیدگی مسئله است. اگرچه مدلهای تجربی متعددی جهت پیش‌بینی مقدار تغییرمکان حاصل از گسترش جانبی ارائه شده است، لیکن مطالعه‌ی جامعی در ارتباط با عملکرد آنها در یک ساختار مقایسه‌ای صورت نگرفته است. مطالعات انجام شده در این مقاله را می‌توان به دو بخش عمده تقسیم کرد: در بخش اول، پس از مطالعه پارامتریک تعدادی از روابط تجربی پیشنهاد شده برای گسترش جانبی به بررسی پایگاه داده‌های آنها پرداخته می‌شود و با استفاده از رگرسیون چند متغیره(MLR) رابطه‌ای پیشنهاد می‌شود. مدل پیشنهادی از دقت مناسب تری نسبت به دیگر روابط موجود برخوردار است. در ارائه این مدل سعی شده است بخشی از عدم قطعیت‌های‌ موجود با حذف بخشی از داده‌ها‌ی تک گمانه‌هایی، به حداقل رسانیده شود. در بخش دوم، تأثیر عدم قطعیت‌های موجود در پارامترهای ژئوتکنیکی گزارش شده در پایگاه داده‌ها به کمک روش‌های اعتمادپذیری مرتبه اول (FORM)، مرتبه دوم (SORM) و روش شبیه‌سازی مونت کارلو در میزان گسترش جانبی پیش‌بینی شده نشان داده می‌شود و نتایج حاصل از این سه روش با هم مقایسه می‌شوند. نتایج این مقاله اهمیت میزان خطا در پارامترهای ورودی بر مقادیر پیش‌بینی شده‌ی تغییرمکان جانبی زمین را به صورت واضحی نشان می‌دهد و در نتیجه امکان استفاده از احتمال فراگذشت از یک تغییرمکان مجاز دلخواه را فراهم می‌سازد.