بررسی طولانی‌مدت دو شیوه جراحی کوتاه‌ کردن رادیوس و پیوند استخوان متصل به رگ خون‌رسان در بیماری کین باخ

پیش‌زمینه: در این مطالعه نتایج طولانی‌مدت (بیش از ۵ سال) دو روش «کوتاه‌کردن رادیوس» و «پیوند استخوان متصل به خون‌رسان» در بیماران کین‌باخ مقابسه شدند. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر با ۱۶ بیمار مبتلا به مراحل اولیه بیماری کین‌باخ، ۹ بیمار با دوره پیگیری ۴/۶ سال که تحت کوتاه‌کردن رادیوس قرار گرفته بود (گروه ۱) و ۷ بیمار با دوره پیگیری ۵/۶ سال که تحت پیوند استخوان متصل به رگ خون‌رسان قرار گرفته بودند (گروه ۲) بررسی شدند. دو گروه از نظر سن، جنس، دست عمل شده، مراحل اولیه بیماری طبق تقسیم‌بندی «لیتمن» و مدت پیگیری مشابه بودند. دو گروه در اولنار واریانس تفاوت بارزی داشتند. در آخرین پیگیری بیماران از نظر درد، حرکات مچ‌دست، قدرت چنگ زدن، قدرت کارکرد و برآوردهای رادیولوژیک بررسی شدند. نتایج با مقیاس «ناکامورا» (Nakamura) و «کونیی» (Cooney) ارزیابی شدند. یافته‌ها: بین دو گروه از نظر درد، حرکات مچ‌دست، قدرت چنگ زدن و تغییرات پرتونگاری تفاوت معنی‌داری وجود نداشت، اگرچه میزان قدرت چنگ زدن در گروه ۲ بالاتر بود. در گروه اول، در ۷ بیمار نمره «ناکامورا» و در ۵ بیمار نمره «کونیی‌» رضایت‌بخش بود. نمره تمامی بیماران گروه ۲ در دو مقیاس رضایت‌بخش بود. تفاوت میانگین نمرات «کونیی» دو گروه معنی‌دار بود. از نظر عمکرد مچ‌ دست، بین میانگین نمرات «کونیی» در دو گروه تفاوت معنی‌دار وجود داشت. تفاوت میانگین نمرات «ناکامورا» در دو گروه معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: هر دو گروه نتایج طولانی‌مدت مناسبی داشتند و تفاوت رادیولوژیک یا بالینی اساسی بین دو شیوه جراحی یافت نشد.