بررسی ضریب اطمینان استفاده از نگارۀ انحراف معیار گاما در مطالعه‌های چینه‌نگاری سکانسی سازند داریان، بخش مرکزی خلیج‌ فارس

باوجود اهمیت بسیار زیاد نگارۀ گاما در تعیین واحدهای سکانسی به‌علت تغییرات کم دامنۀ این نگاره در سازندهای کربناته، مطالعه‌های محدودی روی آن انجام شده‌اند. در مطالعۀ حاضر، 110 متر رسوبات چاهی از سازند داریان در بخش مرکزی خلیج ‌فارس با استفاده از 390 مقطع نازک میکروسکوپی و داده‌های نگارۀ گاما بررسی شد. تحلیل رخساره‌ای انجام‌شده به شناسایی 9 ریزرخساره در پنج زیرمحیط منجر شد که در پلت‌فرم رمپ کربناته نهشته شده‌اند. تغییرات سطح آب دریا در زمان رسوب‌گذاری سازند داریان به تشکیل سه سکانس رسوبی کامل ردۀ سوم انجامیده است. به‌منظور تعیین مرزها با روش انحراف از معیار نگارۀ گاما، هر دادۀ نگارۀ گاما از متوسط داده‌ها در کل چاه کسر شد و سپس مقادیر به‌دست‌آمده با یکدیگر جمع شدند تا مقدار تجمعی انحراف از معیار محاسبه شود. این روش در تحلیل مرتبۀ اول توانست سه بخش و مرزهای اصلی را مشخص کند و در تحلیل مرتبۀ دوم که به‌شکل جداگانه روی هریک از سه بخش اول انجام شد، سایر مرزهای سکانسی (به‌جز مرزی در عمق 2/1127 متری) شناسایی شدند. تطابق خوب این روش با مطالعه‌های چینه‌نگاری سکانسی در زمینۀ سکانس‌های ردۀ سوم که بر مبنای داده‌های رخساره‌ای تعیین شده‌اند، گویای ارزشمندبودن این ابزار کمکی در تعیین مرزهای سکانسی است.