بررسی صفات کمی و کیفی گندم نان با استفاده از کاربرد سایکوسل، کود زیستی و سولفات‌روی در شرایط زراعت دیم

به منظور بررسی صفات کمی و کیفی دانه گندم، این پژوهش به صورت دو آزمایش فاکتوریل در قالب طرح آماری بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در دو منطقه ایلام و بوشهر در سال زراعی 93-1392 اجرا گردید. فاکتورهای آزمایشی شامل کاربرد دوسطح سایکوسل (صفر و 2/5 گرم درلیتر)، سولفات‌روی در 3 سطح (0، 25 و 50 کیلوگرم در هکتار) و نیتروکسین در 2سطح (تلقیح و عدم تلقیح بذر) بودند. نتایج نشان داد که کاربرد سایکوسل در هردو منطقه اثر معنی‌داری بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه در سطح احتمال یک درصد داشت. محلول‌پاشی سایکوسل در مقایسه با شاهد سبب افزایش تعداد سنبله در متر مربع، تعداد دانه در سنبله، عملکرد دانه به‌ترتیب به‌میزان 14/6، 19/1، 28/5 درصد شد. بیشترین میزان پروتئین‌ دانه (13/8درصد)، گلوتن(36/1درصد)، گلیادین(35/6درصد) و گلوتنین (31/8درصد) از تیمارمحلول‌پاشی 2/5گرم درلیتر سایکوسل، کاربرد50 کیلوگرم درهکتارسولفات‌روی وتلقیح بذر با نیتروکسین بدست آمد. بالاترین عملکرد دانه (1710 کیلوگرم درهکتار)، میزان اسیدهای آمینه لیزین، متیونین و ترئونین به‌ترتیب به‌میزان 510، 545 و 772 میلی‌گرم در100 گرم پروتئین از برهمکنش تیمارهای محلول‌پاشی سایکوسل در غلظت 2/5 گرم در لیتر، 50 کیلوگرم در هکتارسولفات‌روی و تلقیح بذر با نیتروکسین حاصل شد. به طور کلی می‌توان دریافت که در شرایط دیم، کاربرد سایکوسل درغلظت 2/5 گرم درلیتر، 50 کیلوگرم درهکتار سولفات‌روی به صورت آمیخته با خاک و تیمار بذر با مصرف 1/5لیتر در هکتار نیتروکسین، در بهبود و افزایش عملکرد دانه گندم می‌تواند مؤثر واقع شود.