بررسی شیوع افکار خودکشی و عوامل مرتبط با آن در میان سربازان

مقدمه. خودکشی مرگی است که آگاهانه و از روی عمد جهت نابودسازی خود صورت می‌‌گیرد. خودکشی در میان تمام گروههای سنی وجود دارد، ولی فراوانی آن در میان جوانان و به ویژه سربازان، به خاطر شرایط خاص آنان در این دوره، بیشتر است. افکار خودکشی مقدمه‌ی اقدام به خودکشی است و علل متعددی از جمله عوامل جسمی، روانی، اجتماعی، خانوادگی و شغلی می‌توانند به وجود آورنده‌ی افکار خودکشی باشند. محیط‌های نظامی به علّت ماهیت استرس زای خود می توانند سبب افزایش افکار خودکشی در سربازان شوند. مقاله‌ی حاضر به بررسی عوامل مرتبط با افزایش میزان افکار خودکشی در سربازان پرداخته است. مواد و روش‌ کار. جامعه‌ی مورد مطالعه را سربازان نیروی زمینی سپاه تشکیل دادند. از میان این سربازان 1329 نفر به شیوه‌ی نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از مقیاس اندیشه‌پردازی خودکشی بک ( BSSI )، پرسشنامه‌ی سلامت عمومی گلدبرگ ( GHQ ) و پرسشنامه‌ی محقق ساخته. داده‌های به دست آمده با آزمون‌های آماری همبستگی ( r )، ضریب کندال ( T )، ضریب فی ( ø )، ضریب V کرامر، ضریب توافقی ( C )، و خی دو ( X2 ) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج. یافته‌های پژوهش نشان داد که میزان افکار خودکشی در سربازان 8/5 درصد است. همچنین بین سطح تحصیلات پایین، سابقه‌ی اقدام قبلی به خودکشی، اعتیاد به مواد مخدر و سیگار، عدم رضایت از خدمت سربازی، نامناسب بودن وضعیت روانی و درگیری با دیگر سربازان و مسؤول مافوق، با افزایش افکار خودکشی سربازان رابطه معنادار وجود داشت. بحث. افکار خودکشی در سربازان امری است که کنترل آن نیازمند برنامه‌ریزی‌های کوتاه مدت و بلند مدت است.