بررسی شاخص‌های رشدی ارقام لوبیا قرمز تلقیح شده با ریزوبیوم و باکتری‌های ریزوسفری افزاینده رشد گیاه (PGPR)

  به منظور بررسی اثرات تلقیح لوبیا قرمز با سویه‌های مختلف باکتریRhizobium leguminosarum biovar phaseoli توأم با باکتری‌های افزاینده رشد (PGPR) بر تعدادی از شاخص‏های رشد و نمو و تعیین بهترین ترکیب باکتری- رقم، آزمایشی به صورت کرت‏های یک‏بار خرد شده در قالب طرح بلوک‏های تصادفی در دو سال زراعی 1385 و 1386 در مزرعه آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد انجام شد. عوامل آزمایشی شش سویه باکتری Rb-133، Rb-136،Rb-133 ×آزوسپیریلیوم، Rb-136×آزوسپیریلیوم، Rb-133×سودوموناس، Rb-136 × سودوموناس توأم با تیمار بدون تلقیح بدون کود (شاهد) و تیمار کودی (100 کیلوگرم در هکتار اوره) در کرت‏های اصلی قرار گرفتند. آزوسپیریلوم و پسودوموناس به عنوان تنظیم‏کننده تثبیت نیتروژن در کنار ریزوبیوم به‌کار رفتند. سه رقم لوبیا قرمز به نام‌های اختر، گلی و صیاد در کرت‏های فرعی قرار گرفتند. نتایج حاصله از این تحقیق نشان دادند که در خصوص صفت وزن دانه در گیاه، وزن غلاف در گیاه، درصد پروتئین دانه، عملکرد پروتئین دانه، درصد نیتروژن اندام هوایی گیاه در زمان برداشت، درصد نیتروژن خاک موجود درکرت‏های آزمایشی در زمان برداشت و وزن خشک گیاه به هنگام زرد شدن برگ‏ها بین تیمارهای اصلی به‌کار رفته در این آزمایش اختلاف معنی‏دار وجود دارد. هم‏چنین در مورد صفات شاخص برداشت، نسبت وزنی اندام هوایی به ریشه، درصد نیتروژن اندام هوایی تفاوت معنی‏دار در دو سال آزمایش بین ارقام به‌کار رفته در این تحقیق دیده شد. باکتری‌های تنظیم‏کننده رشد به‌کاررفته در این تحقیق منجر به افزایش در صفات برآورد شده گردیدند به‏طوری‏که در غالب موارد ارقام تلقیح شده توأم با ترکیب Rb136× سودوموناس بیشترین (28 گرم در گیاه وزن دانه، 35گرم در گیاه وزن غلاف، 6/923 کیلوگرم در هکتار عملکرد پروتئین دانه، 7 درصد نیتروژن اندام هوایی، 71 گرم وزن ماده خشک گیاه به هنگام زرد شدن برگ‌ها) و تیمارهای شاهد (بدون کوددهی، بدون تلقیح) کمترین میزان صفات برآورد شده را دارا بودند.