بررسی سیاست‌های ناتو در منطقه اوراسیا بر اساس نظریه برساخته‌گرایی

یکی از مهمترین مسائل پیش روی سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) در دوران پس از فروپاشی اتحاد شوروی، تداوم حیات این سازمان و تطبیق اهداف و برنامه های آن بر اساس شرایط نوین جهانی بوده است. در این زمینه، ناتو طی دو دهه گذشته تلاش های فراوانی انجام داده و با ایجاد نوعی تحول هویتی در کارکردها و ماموریت های خود، نه تنها همچنون رقیب دیرین خود، پیمان ورشو، از هم نگسیخت، بلکه موفق به جذب اعضای جدیدی در مناطق مختلف جهان شده و کارویژه های خود را به موضوعات نوینی تسری داده است. در مقاله حاضر تلاش خواهد شد تا با بررسی ساختار نوین نظام بین الملل براساس تئوری های هویت ساختی، به بررسی شیوه تحول در کارکرد ناتو، نحوه گسترش حضور این کشور در منطقه اوراسیا و اهداف و برنامه های آتی این سازمان در میان کشورهای این منطقه که از اهمیت ژئوپلیتیکی بالایی برخوردار است، پرداخته شود.