بررسی سهم احساس گرفتاری و خودناتوان سازی مادران در پیش‌بینی پرخاشگری واکنشی کودکان

مادر به‌عنوان تکیه‌گاهی عاطفی و رشد شناختی – روانی دوران کودکی نقشی مؤثر در سلامت و یا بروز اختلالات رفتاری فرزندانش دارد؛ بنابراین سلامت روان‌شناختی مادر نقشی مؤثر در رشد همه‌جانبه کودک دارد. هدف از این پژوهش بررسی سهم احساس گرفتاری و خود ناتوان‌سازی مادران در پیش‌بینی پرخاشگری واکنشی کودکان است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آمارش شامل کلیه مادران کودکان پیش‌دبستانی شهر تهران بود که 150 نفر از مادران به‌عنوان نمونه از هشت مرکز پیش‌دبستانی انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از سه پرسشنامه احساس گرفتاری (گیلبرت و همکاران،2002)، خود ناتوان‌سازی (جونز و رودولت،1982) و پرخاشگری (واحدی و همکاران،1387) استفاده شد و برای تحلیل داده‌ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیری استفاده شد. یافته‌ها نشان داد، مؤلفه‌های خود ناتوان‌سازی (154/0=β) و احساس گرفتاری (502/0 =β) مادران سهم معناداری در پیش‌بینی پرخاشگری واکنشی کودکان دارند. نتایج نشان داد که مؤلفه‌های احساس گرفتاری و خود ناتوان‌سازی مادران میزان پرخاشگری واکنشی در کودکان را پیش‌بینی می‌کند.